________________
(૧૦૬) આણે મને ફેસલાવી.”
અરરરર જુલમની વાત?” હસવું ખાળી રાખતાં ગંભીર મેં કરી રાજા બોલ્યા. . ફેસલાવી એટલું જ નહિ પણ લલચાવી.” સરસ્વતી બોલી.
એહ.એને તે ત્યારે સખ્ત શિક્ષા કરવી પડે.” રાજા બોલ્યા.
તમારા ભટ્ટજી આવા કામણગારા છે, એમને હું તે બહુ સારા માનતી હતી.” પૃથ્વીદેવી ભટ્ટજીને સકંજામાં લેતાં બોલ્યા “મહારાજ ! આપને માણસ છે એમ ધારી એને જાતે ન કરશે. એવી શિક્ષા કરજો કે જીદગી પર્યત યાદ કરે.”
હું તે નહેાતે ધારતે કે શિવશંકર તું આ હશે! હને વળી ક્યારનો સ્વાદ લાગે? તું તે સ્ત્રીઓથી ડરતે હતે ને આ હિમ્મત ક્યાંથી આવી?”
“મહારાજ ! હું તે આમાંથી કંઈ પણ જાણતા નથી. આ બધું તર્કટ છે. મને ફસાવવાને એક મહાભયંકર પ્રપંચ છે.” છે આ બાળાને ફસાવી પાછે ઉપરથી બચાવ કરે છે? તને સપડાવવાની એ બાળાને શી જરૂર?” રાજાએ કહ્યું,
જરૂર વગર તે કઈ આમ કરતું હશે કે?”.. મહારાજની આગળ તે ગુન્હો કબુલ કરે, ઈન્સા
