________________
( ૧૦૪)
પડયુ. સરસ્વતી ચારેક સીપાહી આને લઇ આવી પહોંચી. માણુસના અવાજ સાંભળી ભટ્ટજી ચાંકયા. પેાતાની પાછળ પડેલી છેકરી અને સીપાહીઓને જોઇ ચમક્યા. ત્યાંથી પલાયન કરવા માંડયું. ભટ્ટજીને પલાયન કરતા જોઇ સરસ્વતીએ પેલા સિપાહીઓને કહ્યું “ પકડા, આ નાશી જતા ચારને.” સીપાહીએ એની પાછળ પડ્યા. ભટ્ટજી મુડીઓવાળીને ભાગ્યા. અમરાણ કરી મૂકી.
આખરે નાશી જતા ભટ્ટજીને સીપાહીઓએ પકડી લીધા, અને એના હાથ માંધ્યા. “ કેમ, ચારી કરતાં સારી લાગી હતી . ખરૂને ?” સરસ્વતીએ અડાવ્યું. “ આળખીને મને, તે રાતના પેલા વડના ઝાડ તળેથી મારી વસ્તુ ચારીને નાશી ગયા છેાને ? ,,
“ મે' ચારી કરી! તદ્દન જુદું, હઠહડતું જીદું.” ચતુભુજ થયેલા ભટ્ટજીએ બચાવ કર્યો.
“ જુઠ્ઠું' ! એના તા હજી ઇન્સાફ થશે, સમજ્યા ? ”
66
99
‘હું કાંઇ તારા ગુન્હેગાર નથી.
“એ તેા ઇન્સાફ થશે ત્યારે એની ખખર પડશે, સીપાડીએ! લઇ ચાલેા આ ચારને અજયરાજા પાસે.” સરસ્વતીએ સીપાહીઓને હુકમ કર્યાં.
સીપાહીએ ભટ્ટજીને પકડી ત્યાં ખેંચી લાવ્યા, ભટ્ટજીની ખુમાણુમથી મહારાજ પણ જાગી ગયા હતા તે તૈયાર થઈને બેઠા હતા. પૃથુકુમારી પણ એમની પાસે બેઠી હતી.
