________________
પ્રકરણું ૧૪ મું. ભટ્ટજીની મુશીબત.
અજયરાજાએ પાતાનાં માણસા ખપપૂરતાં જ રાખેલાં, તેમાં ભટ્ટજી શિવશંકરને પણ સ્થાન હતુ. શિવશ ંકરને તે ઘણ્ય અયાધ્યા જવાનું મન થયેલું, પણ અજયરાજા અને છેડે એમ કયાં હતું ? મરજી નહિ છતાં ભટ્ટજીને રહેવું પડયું હતું. કેમકે અહીંયાં એને માથે શું શું હજી વિતવાની ખાકી હશે !
પૃથુકુમારી તા પરણીને હવે સુખમાં પડી હતી, પણું સરસ્વતીનું કામ હજી આકી રહ્યું હતું. એણે જાણ્યું કે ભટ્ટજી મહારાજ અજયરાજના ખાસ માણસ હતા; જેથી પોતે પણ ભટ્ટજી સાથે જોડાઇ જાય તેા કામ પાર પડે, પણ એ રસહીનને સમજાવવા કેવી રીતે ?
સરસ્વતીએ પૃથુ પાસે આવી આ સંબંધી બધી વાત તેને સમજાવી અને ભટ્ટજીને સમજાવવામાં પોતે મદદ કરવા સમજાવ્યું; બન્ને જણે એ સંબંધી કઇંક મસલત કરી.
મધ્યાહ્ન સમય વહી ગયા છે, સકાઇ પોતપાતાના કાર્યોંમાં મશગુલ છે, કોઇ શાંતિને ખાળે ઝુલે છે. મહારાજ અજયરાજા મધ્યાહ્ન સમયના ભાજનકાર્ય થી પરવારી આરામમાં પાઢેલા હતા. પોતાના નિવાસસ્થાનમાં ભટ્ટજીને ચેન નહિ પડવાથી તે ઉઠ્યો, ઉદ્યાનની શાસા જોઇ ચિત્તને પ્રસન્ન
