________________
લગ્નચર્ચા
૩૨
:
,
બ્રહ્મચર્ય એ અસ્વાભાવિક વસ્તુ નથી, તેમ અસાધ્ય પક્ષી . વળી વાસનાને વહેતી મૂક્વી એ ખાવાપીવા જેવી અનિવાર્ય ક્રિયા નથી, કારણ કે જેમ જેમ તેને વહેતી મુકાય છે તેમતેમ વિષા શુળવર્મા મૂથ gવામિત (મહામારત) એટલે કે જેમ આહુતિથી અગ્નિ શાંત પડતો નથી બલકે વધે છે, તેમ તે પણ વળે જાય છે.
માટે જે કોઈ વ્યક્તિ યા સમૂહ આ સિદ્ધાંતને વાસનાના પોષણ અર્થે જ દુરુપયોગ કરે તો તે વર્ગ પિતાના અને પ્રજાના હિતને મહાન હાનિ પહોંચાડે છે. અને તે અધાર્મિક કાર્ય માનવતાને પણ લાવે તેવું છે, તેમ તેણે સમજી લેવું ઘટે. લગ્નજીવનની પરિસ્થિતિ
આ બધાં દર્દીનું મૂળ આજના લગ્નજીવનની બેયશન્ય પરિ સ્થિતિ જ છે. વિચારમાં ભલે ન છે પરંતુ વર્તનમાં તે માત્ર વિકારને પિષવા સારુ જાણે લગ્ન ન હોય, તેવું ધ્યેય સમાજમાં બહુ અંશે દેખાય છે. તેથી જ સ્ત્રીનું જીવન પણ એક શણગારેલી પૂતળી જેવું નિપ્રાણ થઈ ગયું છે.
વિવાહિત જીવન પછી જ્યાં સુધી પતિ અને પત્ની ઉભયની વાસના તૃપ્ત થતી રહે છે ત્યાં સુધી તે માની લીધેલે પ્રેમ ટકી રહે છે. પછી તે તેને વિલય થાય છે, કિવા ક્ષીણ થતો જાય છે. દમ્પતીજીવનમાં લાગણીની એકાકારતા એટલે કે એકબીજાનાં સુખે સુખ અને દુઃખે દુઃખ થાય તેવી સ્થિતિનાં દર્શન જ થતાં નથી. આ પ્રશ્ન એટલે ગંભીર અને અગત્યનું છે કે તેના ઉકેલ પર જ આદર્શ ગૃહસ્થાશ્રમની ઇમારતના પાયાની દઢતાને આધાર છે.
જ્યારે પતિ અને પત્ની એ બન્ને વિકારી વાસનાની પૂર્તિનાં સાધન નહિ પણ ગૃહસ્થાશ્રમનાં બે ચક્રે છે, પ્રત્યેક કાર્યમાં બન્નેને પરસ્પરના સહકારથી જીવવાનું હોય છે, સ્ત્રી જાતિને પણ પુરુષ જાતિ જેટલો અધિકાર છે, આટલું સમજી વર્તનમાં મુકાશે ત્યારે આજની
