________________
લગ્નચર્ચા
૨૫
ગૃહસંસારમાં તે યુવયુવતીને તેમનું મનોરથપૂર્ણ સ્વર્ગીય જીવન ગાળવાની તક સાંપડે છે. અને તેવા દંપતીજીવનમાં સૌજન્ય અને સ્નેહની સુવાસ ઠેઠ સુધી પ્રસરી રહે છે.
એ ખેદનો વિષય છે કે આજને વડીલ વર્ગ આ પવિત્ર ફરજને કેટલેક અંશે પરવારી બેઠે છે. આજે તો પુત્રપુત્રીને ગમે તેની સાથે જોડી આપવાં એટલામાં જ પિતાના કર્તવ્યની ઈતિસમાપ્તિ માની બેસે છે, અથવા સ્વાર્થવશ અયોગ્ય કાર્ય કરી બેસે છે.
લગ્નવ્યવસ્થામાં વ્યાપી રહેલી અરાજકતા અને આજના ગૃહસ્થાશ્રમની દુર્દશામાં આ પણ એક પ્રબળ કારણ છે. તેઓમાંનાં કેટલાંક તે લગ્નજીવન માટે વરકન્યાના ગુણદોષને તો શું પરંતુ
ગ્યાયોગ્ય વયને સુદ્ધાં વિચાર કરવાને અવકાશ લેવા માટે ભતાં નથી. એક પિતા પોતાના સ્વાર્થની ખાતર કોઈ બુટ્ટાસુદ્દા કે સડેલા પુરુષના કરમાં પિતાની કુમળી કળી જેવી નિર્દોષ બાળાનું જીવન હોમતાં લેશમાત્ર અચકાતો નથી. કોઈ પિતા પિતાની પુત્રીને લગ્નસંબંધ બાળવયમાં જ કરી નાખે છે, અથવા તે અગ્ય સંબંધ પણ જોડી દે છે. .
આવા નિયમવિરુદ્ધ તથા અણમેળ લગ્નથી એ કિશોર બાળાઓ દામ્પત્યજીવનના સુમધુર રસથી વંચિત રહે છે, અને એવાં એવાં કારણોથી અબળાઓના આર્તનાદો અને વૈધવ્યજીવનની કરુણુ કહાણીઓ પ્રાયઃ જન્મે છે. વધારામાં વૈધવ્યજીવનને પવિત્ર અને સુરક્ષિત રાખવાના ઉપાય અને સાધન તરફ પણ આવાં કહેવાતાં હિતૈષીઓ બેદરકારી સેવે છે. રિણામે સમાજને કલંકિત SS કરનારાં દુષ્ટ કાર્યોની પરંપરા એક પ SSS
ક ઉત્પન્ન થતી જાય છે, જે નિવારવા વિધવાવિવાહ અને એવી એવી પ્રવૃત્તિની ઝુંબેશ ઉઠાવતો એક વર્ગ સમાજ સામે છડેચોક તૈયાર થતું જાય છે.
