________________
૧૨૦
આદર્શ ગૃહસ્થાશ્રમ કિર્તવ્ય - નણંદ નાની છે કે મોટી છે, તેણે સમજી લેવું જોઈએ કે પિયરનું ઘર એ તેને માટે સંસારમાં મીઠી છાંયડી આપનારું વૃક્ષ છે. ભાભી અને ભાઈએ વૃક્ષની ડાળી અને ફળ છે, તેઓને એટલે સ્નેહ વિશેષ તેટલો જ તે વૃક્ષની છાયાનો લાભ મળવાને. આમ વિચારી પિસ્તે મેટી હોય તો આવતી ભાભીની થતી ભૂલો ગળી જઈ તેને મીઠી શિખામણ આપી સુધારવાનો પ્રયત્ન કરવો તે તેની ફરજ છે. આથી તેમનો પ્રેમ દિનેદિને પાંગરે છે.
નણંદ જે નાની હોય તો તેણે ભાભીના કાર્યમાં સહાયક બની તેની સેવા કરવી, તેની પાસેથી ઉપયોગી શિક્ષણ લેવું અને તેના તરફ સ્નેહભાવ ધરાવે એ તેની ફરજ છે. સારાંશ કે નણંદ અને ભાભીને સ્નેહ એક સગી બહેન કરતાં વિશેષ હોવો જોઈએ. તે તેઓ બને કુટુંબમાં સ્નેહ અને સંપની સાધિકાઓ થઈ પડે છે.
પરંતુ આ બધી બાબતમાં સૌ સૌએ પિતપિતાનાં કર્તવ્યોમાં પરાયણ રહેવું ઘટે. એક પણ અંગ જ્યારે પિતાની ફરજ ચૂકે છે કે સ્વાર્થ તરફ ઢળે છે, ત્યારે સામેનું પાત્ર પણ તેવું જ કે તેથી વિશેષ સ્વાથ અને અકર્મણ્ય બની જાય છે. આમાં જે પાત્ર પહેલું હોય તે જ આ પરિસ્થિતિનું વિશેષ જવાબદાર છે.
કુટુંબને સ્નેહ જાળવવામાં પળેપળે ગમ ખાવાની ટેવ એટલે કે સહનશીલતા કેળવવાની સૌથી પહેલી આવશ્યકતા છે, અને તેટલી જ જરૂર સ્વાર્થત્યાગની પણ ભાવના કેળવવાની હોય છે.
