________________
ભાંડનાં ચૈા
૧૧૫
વિકાસવેલી ઉપર કુઠારાધાત કરી ચેતનવંતા માનવીને જડ સમા નિષ્ઠુર અને નિય બનાવી મૂકયા છે.
વિલાસવૃત્તિ
એ સ્વામાં પણ જ્યારથી વિલાસવૃત્તિને વેગ ભળ્યા છે ત્યારથી તે પાપની પરાકાષ્ઠા થઈ રહી છે. આખા કુટુંબને જે અલ્પ ખથી પાષણ થતું તેટલું ખ આંજે એક વ્યક્તિને સામાન્ય જરૂરિયાતો પાછળ પણ પૂરતું થઈ શકતું નથી. ખીજી ખાજુ બેકારીનુ ભૂત વળગી રહ્યું છે. આવાંઆવાં કારણેાને લીધે સ્નેહનાં સ્રોતે સુકાઈ જવાના શ્રીગણેશ મંડાયા છે. વિલાસની વૃત્તિ કાને નથી અભડાવતી !
સંયમી વૃત્તિથી જેમ ખર્ચ ઘટશે તેમ પાપ પણ ઘટશે. ત્યારે ધાર્મિક વૃત્તિ અને સાથેસાથે કવ્યપરાયણતા પણ વધતી જશે, અને તે જ સમયે કુટુંબ, સમાજ અને રાષ્ટ્ર પ્રતિના પ્રેમનાં પૂર ઊભરાઈ નીકળશે. માબાપની સેવા અને સહાદરની સ્નેહધારાનાં વહેન પણ વહી નીકળશે. અને ત્યારે એ પ્રાચીન ઇતિહાસનાં જે ચિત્રા આજે પુસ્તકમાં જ અવલેાકીએ છીએ, તે ધરધર પ્રત્યક્ષ થશે અને ગૃહસ્થાશ્રમની આદર્શીતાનું આજનું ભાવનામય ચિત્ર નજરે જોઈ શકાશે. ભાઈબહેન
બહેનને ભાઈ પ્રત્યે કેવા સ્નેહ હાય છે તે તેા તેની પ્રત્યેક ક્રિયા પરથી વાંચી શકાય છે. ખાળપણથી તેના હૃદયમાં ભાઈનું સ્થાન અહુ સજ્જડ રૂપે જડાઈ ગયું હોય છે. ઢીંગલાઢીંગલીની રમતમાં પણ તે ભાઈ અને ભાભીને વીસરતી નથી. પણ જેમજેમ વય વધતી જાય છે, તેમતેમ તે સ્નેહ ગાઢ થતા જાય છે અને પિતૃગૃહ છેડી તે શ્વસુરગૃહે સિધાવે છે છતાં તેને તે સ્નેહ તેા તેવા ને તેવા જ અખંડ રહે છે. ચાલતાં ઠેસ વાગે ત્યારે કષ્ટમાં પણ ખમ્મા મારા તેના હાઠ બહાર નીકળી પડે છે.
વીરને' આ હૈયામાં સધરેલું વચન વા એ ગિનીને પ્રશસ્ત સ્નેહ !
