________________
રાજરત્ન
આપણને શું થાય? તે શે. લાગણું તો મનુષ્ય અને પશુપંખીઓને એક સરખી જ હોય તે તમે જાણતા હશે?”
રજપુતને આ ઉપદેશ રગેરગ વ્યાપી ગયો. એની નજર આગળ કરુણામયી હરિનું દયાજનક દૃશ્ય ખડું થયું. એનો આત્મા પૂર્વજન્મના પૂર્યોદયથી પીગળ્યો. એ ગળગળો થઈ ગયો. એણે ઊભા થઈને સાધુના ચરણમાં પ્રણામ કર્યા, અને હવે પછી કયારેય પણ મૃગયા ન રમવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી.
સાધુજી મહા વિદ્વાન, વયોવૃદ્ધ, ભવ્ય, તેજસ્વી અને સૌમ્ય મૂર્તિ હતા. જેના કલ્યાણ માટે વિચારતા હતા. એમની દૃષ્ટિમાંથી અમી ઝરતાં હતાં.
રજપુત આગ્રહ કરીને આ સંતપુરુષને પિતાને ગામ તેડી ગયો. એમનું ઘણું સન્માન કર્યું. પિતાના મુકામ ઉપર ચાતુમસ કરવા રોકયા, તે દરરોજ એમને ઉપદેશ સાંભળતા હતા. સંતપુરુષે એને સદાચરણ, સૌજન્ય, સદવર્તન, સભ્યતા, દયા, પ્રેમ, સેવા, પરોપકાર, સત્ય, ન્યાય, ભ્રાતૃભાવ, મૈત્રી, કરુણ, અહિંસા, સતિ કણુતા, નમ્રતા, ગંભીરતા, ધીરતા, વીરતા, નિર્ભયપણું, ભૂતદયા, ક્ષમા, ઉદારતા અને ત્યાગનો ઉપદેશ આપ્યો. સંસારના દુઃખની રૂપરેખા બતાવી. કર્મક્ષયની જરૂરિયાત બતાવી. કલ્યાણમય જીવનની સાર્થકતા દેખાડી. દેવપૂજા, ગુરુસેવા, સ્વાધ્યાય, સંયમ, તપના, ગૃહસ્થના ધર્મોના પાઠ વર્ણવ્યા. ઈન્દ્રિયોને દમન કરવાના માર્ગે દેખાડ્યા. પવો (પદ્રસિંહ) ગુરુજીને અનન્ય ભકત બન્યો એણે એમની પાસેથી અહિંસા, સત્ય, અદત્તાદાન, બ્રહાચર્ય અને પરિરૂ ગ્રહને સંયમ રાખવાને પાંચ મહાવ્રત અંગીકાર કર્યો. ત્યારથી એના કુટુંબીઓએ પણ અહિંસા ધર્મ સ્વીકાર્યો.
