________________
ખમીર
૧૨૯
નાર છે. આ તે। અછતના ભાવા છે. તેના લાભ લઇ લ્યાને? મારી જીઢાની સૂચના સ્વીકારા. તમારા શેઠના હિતની વાત કરું છું. ” “ મારે એછે નથી વેચવું.” વારાજીએ નાડું પકડી રાખ્યું. “ જેવી તમારી મરજી, પશુ ખાટુ કરેા છે.'
""
વેારાજી માન્યા નહિ. ઘેાડા જ દિવસેામાં ખીજા વહાણા અષી લઈને આવી પહાંચ્યાં. અષીણની કિંમત ઘટીને ૪૦૦ ડાલરની પેટી થઇ ગઇ. શેઠના મેટા નરેશ ચાલ્યા ગયા. આ બધી હકીકત એજન્ટે શેઠને અમદાવાદ લખી. શેઠે ત્યાંનું અીણુ એજન્ટને સોંપીને દેશમાં પાછા આવવા મુસાને લખ્યું. દર પેઢીના ૩૫૦ ડેલર લેખે એ અપીણુ વેચાયું. શેઠને નુકશાની ભાગવવી પડી. શેઠે મુસાજીને એક પણ ઠપકાના શબ્દ લખ્યા નહિ. એને ખ આપી પાછે ખેલાવી લીધા. એને પગાર ચૂકતે ચૂકવી આપ્યા.
“ હવે મારું શું થશે શેઠ ? મને કાંઇ ધંધા નથી. ”
“ તમે ધંધા શોધી કાઢા ત્યાં સુધી દરમાસે પચાસ રૂપીઆ તમને પેઢીએથી નિયમિત મળતા રહેશે. પેઢી તમને છેહ દેશે નહિ.' વેારાજી થાડા વખતમાં મરી ગયા. એમનાં કુટુંબને શેઠે ચાલુ પગાર આપ્યા કર્યાં.
*
X
હઠીસિ’હું શેઠ દરિઆવ દિલના હતા. એમને દુઃખીયાઓ માટે બહુ લાગી આવતું. એમણે ખીજાનાં દુઃખા દૂર કરવામાં કદી પાછી પાની કરી નહોતી. એમનાં ગુપ્ત દાના અગણિત હતાં.
રોડ ઉપર આ વખતે એક મેાટી તકલીફ આવી પડી. એમની
*
