________________
૧૦૨
સાહસિક
- આતી હતી પણ બળ આખા વડા
કરવા માંડ્યો. છેવટે કંટાળીને તેની સ્ત્રીએ જવાની સંમતિ આપી.
આ પ્રદેશોમાં જવું તે માત્ર જોનારા તરીકે નહિ પરંતુ વેપારી તરીકે જવાનું વેલજી શાહે પસંદ કર્યું. એ પ્રદેશમાં કેવી કેવી જાતને માલ મળે છે તે બધું નાખુદાઓને પૂછી માહિતગાર થયો. હતો. પોતે પણ વેપારી બચ્ચો હતો, એટલે પિતાને પણ વેપારને સારો અનુભવ હતું. આથી તે દેશો માટે જોઈતાં કાપડ, અનાજ, ગરમ કપડાં વિગેરે ખરીદ કર્યા. દુકાન મુનીમને સોંપી, વૃદ્ધ મામાને દેખરેખ રાખવાનું સોંપ્યું. પરંતુ એને તરતમાં સારું વહાણ મળ્યું નહિ. એણે માંડવી, સલાયા, પોરબંદર, જોડીઆ, ભાવનગરના બંદરોએ આડતીયાઓ મારફતે પૂછપરછ કરી પણ પિતાના વહાણે ચાર્ટર કરવા માટે કેઈની ઈચ્છા થઈ નહિ. સૌ પિતાને વેપાર કરતા હતા. દરમિયાન બસરાનું એક વહાણ ખજુર લઈને મુંબઈ આવ્યું. એ વહાણના ધણ અલકાસમ પાસે પિતાના આખા વહાણમાં ઉપડે તેટલે પૂરતો માલ નહોતો. એણે વેલજી શાહને માલ શોભીસ્તા નરે લઈ જવા કબૂલ કર્યું એટલે વેલજી તેના મામા પાસે રજા લેવા ગયો. તેના મામાને આ વાત પસંદ ન હતી એટલે તેણે જવાબમાં કહ્યું.
“ભાઈ વેલજી, આ આરબ વહાણ સાથે જવું જોખમ-- ભરેલું છે.”
“ના મામા, હું અલકાસમને જૂનથી ઓળખું છું. મારો ઘરાક છે.”
“એ તરકડાને શું ભરોસો? મને ચેન પડતું નથી.”
મામા, હું એને છ વરસથી ઓળખું છું, હજારેને માલ
