________________
વાણિયાને
કાવ કરી દેવા માટે પૂરતો હતો. આવનાર વ્યક્તિના મરતક પર એક સગડી મૂકેલી હતી. સગડીમાં તેલ અને કપાસીઆ સળગાવીને એક મેટો ભડકો કરવામાં આવ્યો હતો. આગંતુક વ્યક્તિ વધુ ને વધુ નજદીક આવતી જતી હતી. સૌની દષ્ટિએ એકીટસે એના પર મીટ માંડી હતી. પ્રભાતના પહેરમાં ધોળા દિવસે માથા પર બળતી સગડી લઈ આવનારો આ માથા ફરેલ માણસ અન્ય કે નહિ પરંતુ રતાડી દરબારને હમણું જ રમાડી આવેલો કોરશી પટેલ પિતે હતો.
કારશી પટેલ સમાન ડહાપણના દરીઆવને આવા આચારે આવતે જોઈને, રાઓશ્રી રાયધણજી પોતે પણ અતિ વિસ્મય પામ્યા. પંચમાં પુછાય એવો એક બાહોશ માણસ આવો એક વિચિત્ર વેશ કાઢી આવે એને અર્થ છે?
આખી કચેરી કારશી પટેલને જોઈને જાણે જડ બની ગઈ–વંભી ગઈ.
કોઈ કહે, કે પટેલ લુંટાઈ ગયા લાગે છે, અને કઈ કહે, કે પટેલ ગાંડો બની ગયે જણાય છે. વળી કોઈએ કહ્યું કે એ તો ડાહ્યાઓને પણ ગાંડા બનાવી મૂકે એવો ડહાપણને ભંડાર છે. આમ સૌ કોઈ વગર પૂછજે પોતપોતાના અભિપ્રાય વ્યક્ત કરવા લાગ્યા. હવે કે રંગ નીકળે છે તે જોવાને આખી કચેરી આતુર બની બેઠી.
“પટેલ ! હા વરી કર પાખંઢ કયાં?” (પટેલ આ વળી શા પાખંડ કર્યા?) રાવશ્રી રાયધણીએ કોરશી પટેલને અતિ વિચિત્ર વેશ નિહાળીને સહસા પ્રશ્ન કર્યો.
બાવા ! આ જે રાજમેં અંધારો આય સે સાઓ તો કરી.” (બાવા ! તમારા રાજમાં અંધારું છે તે અજવાળું કરું છું.) કરશી પટેલે કળાપૂર્વક માર્મિક ઉત્તર આપ્યો.
