________________
~
સેઠને
~~~~ ~ ~~ નવાબની ભયભીત આંખ સમક્ષ ગુસ્સે થયેલા ને જુનાગઢની નવાબીને આખી ને આખી પાતાળમાં ચાંપી દેતા બડા લાટની મતિ તરવરવા લાગી. નવાબની ભયથી ફાટતી હાકલે નવાબી સૈન્ય લડાયક કૂચના સાજ સજી લીધા અને નવાબી ફોજની બેરખ ઉપર બેરખ હાલી નીકળી. કોડીનાર ઉપર “હબ બેલ સબ બોલો” પોકારતી અરબી શબંદી જમૈયા ઉછાળતી ચડી ગઈ.
પવન સાથે હેડ ખેલતી ઘડીના અસ્વાર માવજી મહેતાને નવાબી પેગામ દીધું કે “નવાબ સાહેબે તાબડતોબ તમારા હવાલામાં આરબી બેરખ રવાના કરી છે. પહોંચે ત્યારે સાંભળી લેજે. સરકારી ચેરને ઝાલવામાં જોઈએ તેટલી વાર જરૂર પડયે મંગાવી લેજે.”
એક તરફથી માવજી મહેતો અમરેલીથી ચહેલ છે અને જુનાગઢથી પણ રણછોડજી, રૂઘનાથજી, સાલમીન, કલ્યાણ શેઠ જેવા લડાયક ખમીરના સરદારની તાલીમ પામેલું આરબી સૈન્ય ચડ આવે છે એમ કેડીનાર વાવડ મળતાં જ લેટો-જેટ કરીને વાધે. માણેક જીવ લઈને સાતપુડા તરફ ભાગ્યો; અને રૂડો રબારી બાકીના તેના માણસ સાથે ગીર તરફ નાસી છૂટયો. જીવા સંધીએ વાઘા માણેકની અને માવજી મહેતાએ રૂડા રબારીની પૂંઠ પકડી. વાધે માણેક સાતપુડાના ડુંગરમાં થોડાંક માણસને લૂંટને માલ સાચવવા રાખી ત્યાંથી ઓખા તરફ નાઠે. આવા સંધીએ વાધાના સાગરીત લાલીયા વાઘેરને માર્યો અને લૂંટને માલ હાથ કર્યો. આણકાર ગીરના પહાડની એક ખીણમાં રડે રબારી ભરાઈ બેઠે. ત્યાં માવજી મહેતાએ થાપ મારતાં માણસો નાસી છૂટયાં અને માવજી મહેતાના ભાવે રૂડે ઘવાઈને તમ્મર ખાઈને નીચે પડે.
