________________
જ
કચ્છને
- ૧૨
પનતેરે પિંઢઇ, જમણ વિઠે ઝટપટ, ખાંખ્યાં કંધે ખિસે નત, ધાપે નત નિપટ,
ચખે કરે તે ચઢ,
કેક કડાઈયા કેપસેં. ... કક કડાઈયા કેપસે, જોં સફા કે સેલ, કેઠી ર્મિજ ડુકાર કે, ડિને જમણજી જેલ, ભથે મઢે તે ધૃતર્યું, નારૂં રેલમછેલ, પુકાર કે પનરે ડિસી, ખરાખરી જે ખેલ,
“જગડુ! જીવો મેલ,
પનરોતેર પડું નહિ”... ... પનરે જામીન યો જગડુશા દાતાર, કચ્છ જી કીર્તિ મથે, કરસ ચડાવણહાર, સતિયા! તેજે સત્ત કે, કાયમ કે કિરતાર, કારાણી ચૅ કચ્છ જે, સો તું જ સણગાર,
જુગ જુગ જગ-દાતાર ! જીરે રેમેં જગડુ! ...*
* લેખક ર. રા. કલેરાય કારાણી.
