________________
મહાસ્થી
૧en
સવારના સૌ યાત્રા કરવા ચાલ્યા. ચામુખજી અને હેમાભાઈની ટુંકમાં થઇને દાદાના દર્શને જવાનું હતું. ચામુખજીની ટેકરી અને દાદાના દેવાલયની ટેકરી વચ્ચે ઊંડી ખાઈ હતી, જે કંતાસરના ગાળાને નામે ઓળખાતી. આ રસ્તે દાદાની ટુંકમાં જવાને ખાઇની કઢણું ઉપર એક પગદંડી-કેડી હતી. કુંતાસરના ગાળાની ઉંડાઈ એટલી હતી કે તેમાં નજર નાખતાં તમ્મર આવી જાય, ને પગ–દંડીએ ચાલતાં ચૂકે તે પાવળું પાણી પણ ન માગે.
હઠીભાઈની ટુંકમાં દર્શન કરી કુંતાસરની ખાઈને કાંઠે આવતાં મોતીશા શેઠ અને હઠીભાઈ વચ્ચે નીચેની વાતચીત શરૂ થઈ.
“હેમાભાઈ, તમે તે રજવાડું રહ્યા. તમે બંધાવેલ ટુંક–. ગઢ-કુંડ ને કારીગરીમાં કહેવાનું શું હોય?”
મોતીશા, અમે રજવાડું કહેવાઈએ તો તમે સરકાર ખરા ને ? મુંબઈ ગવર્નરના તમે કાઉન્સીલર છો, મુંબઈમાં તમે સુંદર ટુંક બંધાવી છે તેમ અહીં નામલેણું રાખો તે તીર્થભક્તિ પણ થશે.” - “શેઠ સાહેબ, તમારી સેના જેવી સલાહ માટે ઉપકાર થયો, પણ તમે તે મોટું મેદાન વાળીને અમારા જેવા ગરીબને. ઊભા રહેવાને જગા પણ કયાં રાખી છે?”
“ અરે મોતીચંદ શેઠ, તમારા જેવા ભાગ્યશાળીનાં પગલાં થતાં હોય તે જગાને કયાં કાળ છે? એમ ગરીબ થઇને તમારાથી છૂટી નહિ જવાય, સમજયા કે?”
હા, હેમાભાઈ હા. હું છૂટી જવાનું કયાં કહું છું? રાજ
