________________
મહાસાગરને
ઢાંખરને સંભાળવાને પાંજરાપોળ ખોલવાની તેમને જરૂર લાગી.
મેતીશા શેઠ જેમ મહાજનમાં મેવડી હતા તેમ સંધમાં સર્વમાન્ય હતા. અમદાવાદ, સુરત અને ભારવાડના જૈન શ્રીમાનેની પેઢીઓ ધીમે ધીમે મુંબઈમાં ખુલ્યું જતી હતી. તેમનું સંગઠન અને સંઘ બંધારણની સંકલનામાં પણ તેમને અગ્રભાગ હતે. મુંબઈમાં પાંજરાપોળ ખોલવા માટે વિચાર કરવા તેમણે સંઘને એકઠા કર્યો. પ્રાણુરક્ષા માટે પાંજરાપોળની અગત્ય એકમતે સ્વીકારવામાં આવી, એટલું જ નહિ પણ સંઘે જ પાંજરાપોળને પાયે નાખીને મહાજનને સુપ્રત કરવાને નિર્ણય થયો. સંઘપતિ મેતીશાએ તેમના પિતાના નામથી શાળામાં અને મકાન બંધાવવા માટેની ટીપમાં લગભગ એકસઠ હજાર ભર્યા ને તે બેઠકમાં હાજર રહેલ ૩૭ ભાઈએમાંથી રૂા. ૧૪૧૭૫૦નું બીડીંગ ફંડ થઈ ગયું.
વિશાળ જમીન માટે તપાસ કરતાં કાવસજી પટેલના તળાવના નામે ઓળખાતું હજાર વારનું મેદાન ભુલેશ્વર નજીક ખાલી પડયું હતું. કાવસજી પટેલના પુત્ર રૂસ્તમજી પટેલે કુતરાના રક્ષણ માટે જાતિભોગ આપેલ. તેમને મોતીશા મળ્યા અને પાંજરાપોળ માટે તે મેદાન ચાલીશ હજારમાં અઘાટ વેચાણ લઈ લીધું, ને ત્યાં (સં. ૧૮૯૧) પાંજરાપોળના મકાનનું ખાતમુહૂર્ત થઈ ગયું.
હવે સવાલ હતું તેને કાયમી નિભાવને. પાંજરાપોળની અગત્ય માટે તેમને સર જમશેદજી જીજીભાઈ સાથે પહેલેથી જ વાત થયેલી. જમશેદજી શેનું દિલાવર દિલ પ્રાણદયા માટે કવતું હતું. કુતરા પ્રકરણમાં પણ તેમની લાગવગ ને વગવસીલો યશભાગી હતાં. પાંજરાપોળની પ્રાથમિક તૈયારીની વાત જમશેદજી શેઠને કરતાં તે બહુ ખુશી થયા. વાડીયા કુટુંબમાં તે “મેતી કાકા'નું
