________________
સરાકે
૧૨૧
તર્ક-વિતર્ક કરતા હતા. એટલામાં અમરશી શેઠ દુકાન તરફ આવતા દેખાયા. “ કાઠીની આંખ કરી છે એટલે કાકડીનું ઝેર કયારે ઉતરે તે ન કહેવાય. તેને પહોંચી વળવામાં વાંધો નથી, છતાં જયાં સે વર્ષના નાના અને રખાવટની કદર ન થઈ ત્યાં એક ક્ષણ પણ રહેવું ઉચિત નથી.” એ પ્રમાણે વિચાર કરતાં અમરશી શેઠ ચાલ્યા આવતા હતા ત્યાં દુકાન પાસે માણસનું ટોળું એકઠું થએલ જોઇ ત્યાં પહોંચ્યા અને દુકાનને એટલે જઇ બેઠા. એટલે એકઠા મળેલા લોકો આસપાસ વીંટળાઈ ગયા અને કેમ શેઠ શું હતું? ના ચોતરફથી પ્રશ્ન થવા લાગ્યા.
અમરશી શેઠ અને જગાવાળા વચ્ચે કંઇ મનદુઃખ થયું છે. તેવી વાત જોતજોતામાં ગામમાં ફેલાઈ જવાથી શેઠની પેઢી ઉપર તેના ખેડૂતો-નાતાદારે અને ખાતેદારેનું જૂથ જામ્યું હતું. તેઓને
સહેજ જગાવાળાએ લેણદેણની વાત કરવા બેલાલ' તેમ કહીને વાતને ટાઢી પાડી ત્યાં બગસરાના અર્ધ જાગીરદાર મુળુવાળાના કામદાર આવી પહોંચ્યા. રામ રામ કરી શેઠ પાસે બેસીને કામદારે આસ્તેથી જણાવ્યું. “બાપુ મૂળવાળાએ ખબર પૂછાવ્યા છે અને કહેલ છે કે અમારા લાયક કામકાજ હોય તો જુદાઈ માનશે નહિ.”
અમરશી શેઠે ઉપકાર માનતાં ક્ષણમાત્રમાં પ્રોગામ ઘડી કાઢયો હોય તેમ કામદારને કહ્યું કે “ દરબારને મારા રામરામ કહેજો ને જણાવજે કે અમરશી તમારી વસ્તી થવા ઈચ્છે છે માટે ખોરડાખાબડની વેતરણ થઈ શકે તો અત્યારે જ આવી જાઉં.”
“દરબાર મૂળુવાળાની પાટી એ તમારી જ છે. શેઠ દેવચંદ જેઠાની વારીથી તમે અમારા જ છે. માટે ખુશીથી તમને જોઈએ તે
