________________
( ૨૦ ) દેવકુમારે બતાવેલી ચતુરાઈ. માટે આ કબંધ ઉપાડીને સિંહદ્વારે મૂકવું અને તેને જોઈને જે.રૂએ તેને કેટવાળે તરતજ પકડી લે. ” તે સાંભબીને દેવકુમાર બે કે– હે મહારાજ ! બહુ સાર હુકમ કર્યો છે, પણ ચેરે આ કાર્ય રાત્રે કર્યું છે તેથી તે પાછો રાત્રે આવશે, માટે રાત્રે વધારે સંભાળ રાખવાનું કહે,” એટલે રાજાએ કોટવાળને કહ્યું કે-“તારે રાત્રે વધારે ચેકસી રાખવી.” દેવકુમારે વિચાર્યું કે- નગરલેક સમક્ષ રૂદને ક્રિયા કરીને રાજાને વિલો કરૂં ત્યારે ખરો.” તેણે આવી પ્રતિજ્ઞા કરી. પછી તેને ઉપાય ચિંતવને તે નગરની બહાર ગયો. ત્યાં તેણે કઈ વૃદ્ધાને છાશ વેચવા માટે આવતી દીઠી. દેવકુમારે તેને કહ્યું કે- મટકી સાથે છાશ આપી દેવાનું શું લઈશ?” તેણે જે મૂલ્ય કહ્યું તે કરતાં વધારે મૂલ્ય આપીને તેને રાજી કરી. પછી ચારે બાજુ જોઈને તેને પોતાના વસ્ત્રો આપ્યા અને તેના વસ્ત્રો અ૫ મૂલ્યવાળા કંબળ વિગેરે પોતે લઈ લીધાં. રાજી થયેલી એવી તે ડોશીને વિદાય કરીને પિતે
ઢામાં ગુટિકા રાખીને તેની જે વેશ કરી નગરલકના જોતાં છાશ વેચનારી તરીકે ગામમાં ચાલ્યું. રાજમહેલના સિંહદ્વારે લેકને એકઠા થયેલા જોઈને તે નિર્ભયપણે બોજો કે-“છાશ ૯, છાશ ૯. ” એમ બોલતાં તેણે એક પત્તિ (સીપાઈ ) ને પૂછયું કે અહીં આ બધા લકે કેમ મળ્યા છે ને શું જુએ છે ? તે સાચે સાચું બરાબર મને કહે. ” તે સીપાઈ પેલું ધડ જાળવવામાં ધ્યગ્ર હોવાથી છાશવાળીના બલવાને તેણે ઉત્તર આપે નહીં, પણ આણે તો વારંવાર–ઉપરાઉપર પૂછવા માંડયું; વિસામેજ ન ખાધે. એટલે પેલા સીપાઈએ અકળાઈને કહ્યું
