________________
(૪૦) શ્રી દેવકુમારનું સૌભાગ્યમંજરીને ત્યાં જવું. કહ્યું કે-“મજીકમાં જ છે.” એટલે મિત્રોની સાથે તે ત્યાં ગયે. મેય નિધાની જેમ તેને આવતો જોઈને અક્કાએ હાક મારી પાના સેવકેને બેલાવીને તેની સામે મેકલ્યા. તે આવ્યો એટલે જ્યાં અગર ધૂપ થઈ રહ્યો છે, પુષ્પનું ગૃહ કરેલું છે, મેતીએાની માળાઓ લટકાવેલી છે, ચિત્રવિચિત્ર મણિ
વડે ભૂમિતબ બાંધેલું છે, એવા વાસગૃહમાં બેઠેલી અને હડાળા ઉપર ઝુલતી, હાથમાં દર્પણ રાખેલી એવી પિતાની પુત્રી સૌભાગ્યમંજરીને અકાએ દેખાડી. સૌભાગ્યમંજરી તેને દૂરથી જોતાંજ સસંભ્રમવડે ઉભી થઈ અને સામે જઈ રત્નમય ભંગારની ધારાના જળવડે તેના પગ ધવરાવ્યા. પછી તેણે આપેલા આસન ઉપર દેવકુમાર બેઠે અને સાથે આવેલા મિને રજા આપી. તેને બહુમાન મળવાથી તેનું મન બહુ પ્રસન્ન થયું. પછી કપટનાટકમાં પટુ ( ડાહી) એવી અળાએ સ્વાગત પૂછવા વિગેરેથી તેને વિશેષ પ્રસન્ન કરવા માંડ્યો. તે બોલી કે-“હે સુંદર ! આજે અમારાં ને કૃતકૃત્ય થયાં છે. દુઃખેને દૂર કરનાર એવું તમારું દર્શન અમને અસાધારણ પુણ્યવડેજ થયેલ છે. તમારા ચરણકમળથી પાવન થયેલું આ ભવન આજે કૃતાર્થ થયું છે. આજે સૌભાગ્યસંજરીને જયપત્ર પ્રાપ્ત થયું છે.” છે. આ પ્રમાણેના અકાના વચને સાંભળીને તેમજ તેની
ત્રી સૌભાગ્યમંજરીને જોઈને મિત્રોના વચન તેણે સત્ય માન્યા અને પિતાને સ્વર્ગમાં આવ્યો હોય એમ દેવકુમાર માનવા લાગ્યો. ! પછી એકાએ પિતાની ઉદ્યોગી એવી દાસીઓને હુકમ કર્યો કે “તમે દેવકુમારને મજજન કરાવે. એટલે તે દાસીઓ દેવ
