________________
શ્રી દેવકુમાર ચરિત્ર ભાષાંતર. (૭) અતિ તીખે, ખાટ, કટુ અને ખારે ન હોય તેવા આહારને લેતી અને મંદમંદ ચાલતી શેઠાણી તે ગર્ભને ધનવાન ધનને સાચવે તેમ સાચવતી સતી વહન કરવા લાગી. ગર્ભને પુષ્ટ કરનારા સુંદર એવા દેહદોને શેઠ પૂરતા હવા. ગર્ભસ્થિતિ પૂર્ણ થયે દેવ સમાન પુત્રને તે પ્રસવતી હતી. તે વખતે સ્કુરાયમાન એવા વાછત્ર ગીત અને નૃત્ય વડે મનેહર, અક્ષત પાત્રને સમૂહ આવે છે તે, મહાજનેને માન્ય થાય તે, કુળવધુઓના સમૂહે ભાલે, થાળમાં પૂરેલા પત્ર, સેપારી, શ્રીફળ અને દુકુળ વસ્ત્રોવાળે, દુઃખીજનેને મને રથ - કરતાં પણ વધારે દાન જેમાં દેવાય છે એવો અને દેવપૂજાદિ -શુભ કાર્ય સંયુક્ત પુત્રજન્મને વર્યાપન મહોત્સવ શ્રેષ્ટીએ કર્યો.
એક માસ વ્યતીત થયે એટલે રૂપે કરીને દેવકુમાર જેવા તે પુત્રનું નામ માતાપિતાએ ઉત્સવપૂર્વક દેવકુમાર પાડ્યું. - પાંચ ધાવ્યવડે લાલનપાલન કરાતો તે પુત્ર પ્રતિદિન
પ્રતિપદાના ચંદ્રની કળાની જેમ વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યું. દત્તશ્રેણી વિચિત્ર પ્રકારના વસ્ત્રો અને આભરણે પિતાના ચિત્તને તેમજ વિત્તને અનુસરતા તે પુત્ર માટે કરાવવા લાગ્યા. શિક્ષણ આપવાએગ્ય વય થયે શ્રેષ્ઠીએ કળાચાર્યને બેલાવીને પુત્રને તેને સેંગે. તેની પાસે તેણે સારી રીતે સર્વ કળાઓને અભ્યાસ કર્યો. પછી શેઠે કળાચાર્યને પ્રસન્ન થઈને એટલું દ્રવ્ય આપ્યું કે જે જીંદગી પર્યત પરિવાર સાથે વાપરતાં પણ ખુટે નહીં.
પછી સમાન કુળશળવાળા શેઠીઆની કન્યા સાથે પિતાએ મેટા મહોત્સવ સાથે પુત્રને પરણાવ્યું. ત્યારપછી પિતા તેને કાંઈ પૂછતા નથી તેથી તે દુજનેની ગેષ્ઠિમાં સુખભેગની
