________________
(૨) શેઠાણીને થયેલે પુત્રનો મનોરથ. રહ્યા હતા. તે છોકને રૂપવડે સુંદર મહાલક્ષ્મી નામે સ્ત્રી હતી. તે વિનયગુણ સાથે શુભ આચારને પણ ધારણ કરનારી હતી. અન્ય અન્ય આશ્લિષ્ટ ચિત્તવાળા એવા તેઓ આનંદપૂર્વક વિલાસ કરતા હતા. કુળક્રમાગત આવેલા અને ન્યાયવડે ઉપાર્જન કરેલા દ્રવ્યવડે દીનજનેને દાન દેતા, સદ્ધર્મના ઉપાર્જનમાં સજજ રહેતા અને રાત્રી દિવસના વિભાગને પણ નહીં જાણતા એવા તે દંપતિને સમય સુખસુખે વ્યતિત થતો હતે.
અન્યદા મહાલક્ષમીની જેમ ગવાક્ષમાં બેઠેલી લમીએ ભક્તિવડે અનુરક્ત દાસીથી પગ ચંપાતે સતે સર્વાગે આભરણયુક્ત, ઘનસારના વિલેપનવાળી, સરસ તાંબૂળને ચાવતી અને નિરસ તાંબૂળને તજતી એવી એક પલંગ પર બેઠેલી પિતાની સખીને નજીકના ઘરમાં પોતાના બાળકનું લાલનપાલન કરતી દીઠી. તેને જોઈને અનંતકાળના અભ્યાસથી મોહને વશ થયેલી તે લક્ષમી શ્યામ વદનવાબી થઈ સતી વિચાસ્વા લાગી કે-“અમારી પાસે બહુ ધન છે તેથી શું?
જ્યાં સુધી હું પિતાના બાળકને દુધની લાલસાથી મારા મુખ સામે જોઈ રહેલા અને મિતયુક્ત મુખવાળા મારા ખેાળામાં રમતા ન જેઉં ત્યાંસુધી આ પુત્રવર્જિત ઘરને હું મશાનતુલ્ય માનું છું. પિતાનું દ્રવ્ય પણ પુત્ર વિના પારકું થાય છે. પુત્ર વિના વૃદ્ધાવસ્થામાં પણ કઈ પ્રકારની નિવૃત્તિ થતી નથી, નામ પણ રહેતું નથી અને આપણું દેવની પૂજા પણ કેઈ કરતું નથી.” . આ પ્રમાણે વિચારતી અને શ્યામ મુખવાળી તેને જોઈને પિરના અભિપ્રાય વિચાર) જાણવામાં કુશળ એવી એક કુશળ
