________________
શ્રી કામદેવ નૃપતિ કથા ભાષાંતર. (૧૩) તરતજ તે સો વીખરાઈ જાય છે, તેમ જે કર્મ ઉપગવાળાથી પણ સહસત્કારે બંધાઈ ગયું હોય તે માત્ર આલેચના કરવાથીજ છુટી જાય છે. તે કર્મ સ્પષ્ટ કહેવાય છે. તેજ સાયને સમૂહ દોરાવડે બાંધેલ હોય તે હાથ પગ લાગવા માત્રથી વેરાઈ જતું નથી, પણ દોરે છોડીએ ત્યારે જ છુટે થાય છે, તેમ પ્રાણાતિપાતાદિ દેષથી બંધાયેલા કર્મ આલોચન અને પ્રતિક્રમણવડે જ છુટે છે. તેવા કર્મ બદ્ધ કહેવાય છે. તે જ સમયને સમૂહ જેમ જેમ દેરે બાંધેલે વધારે વખત સુધી રહે તેમ તેમ કાટ લાગવાથી તે એકરૂપ જે થઈ જાય છે, તે સમય બંધ છોડવાથી છુટી પડતી નથી, પરંતુ તેલવડે મૃક્ષણ કરવાથી, અગ્નિમાં તપાવવાથી અને પથ્થર સાથે ઘસવાથી ઘણા પ્રયાસે છુટી પડે છે, તેમ જ કર્મ બાવનવગનાદિ દર્પવડે અથવા કરણરૂપ આકુટ્ટીવડે (જાણી જોઈને) બાંધેલું હોય અને ઘણા કાળ સુધી ન આળવવાને લીધે જીવપ્રદેશની સાથે ગાઢ નિબદ્ધ થઈ ગયું હોય તે કર્મ તીવ્ર પશ્ચાત્તાપ, નિંદના અને ગુરૂએ આપેલા ઘોર છમાસાદિ તપવડે કરીને જ છુટી શકે છે. તેવું કર્મ નિયત કહેવાય છે. અને તેજ સેયને સમૂહ અગ્નિથી ધમી ઑઢાના ઘણથી ટી પી લેહના પિંડમય કરી નાખ્યું હોય છે તે તે બહુ ઉપક્રમ કરવાથી પણ છુટો પડી શકતું નથીપરંતુ જેમ લોહપિંડ કર્યો તેમ તેને પાછા ભાંગી ભાંગીને ફરીને ઘડવામાં આવે તે જુદી જુદી સાથે થાય છે, તેમ જે કમ જાણે બુજીને જીવે આકુટ્ટીવડે કર્યું હોય અને મહા દુષ્ટ ભાવથી “આ મેં બહુજ ઠીક કર્યું, ફરીને પણ આમ જ કરવું.” આમ વારંવાર તેની અનુમોદના કરી હોય, જરા માત્ર પણ
