________________
હતાં, વૃદ્ધાવસ્થા હાવા છતાં શીખરજીની આઠ યાત્રાએ ચાલીને કરી. યાત્રા કરીને પાછા વળતા ઈન્દોર મુકામે ફકત એક જ દિવસની ખીમારીમાં નેમચંદભાઈ પરલેાક સિધાવ્યાં. પેાતાની પુત્રી અને ભાણેજની દીક્ષા મહેાત્સવ ઉજ્જવાના મનેાથ મનમાં જ રહ્યો. “કુદરત કરે ત્યાં કોઇનું ચાલતુ નથી.” પિતાશ્રીના અચાનક મૃત્યુથી ઉત્તમબેનને ખૂબ જ આઘાત થયા. અને વૈરાગ્યભાવ વિશેષ પ્રદીપ્ત બન્યા.
પ્રત્રજ્યાસ્વીકાર—અલ્પસમયમાં જ આત્મબળ કેળવી, પુરૂષાથે ફેારવી, સગાસબંધીના સ્નેહુબ ધનને તેાડી મહાસવપૂર્ણાંક પેાતાની પુત્રી યુક્ત પ.પૂ. શાન્તમૂર્તિ હારમુની મહારાજ સાહેબના વરદ્દહસ્તે પારમેશ્વરી પ્રવ્રજ્યા અગીકાર કરી. માતા તથા પુત્રીનું નામ એનુક્રમે પૂ. હુ લતાશ્રીજી મ. તથા પૂ. હેમલતાશ્રી મ. રાખવામાં આવ્યું.
સયમીજીવન સંયમ સ્વીકાર્યા બાદ તેઓશ્રીએ સંસ્કૃત, પાકૃત, કર્માં ગ્રન્થના અ', માટી સંગ્રહણી, તત્વાર્થાદિ પ્રકરણાના તલસ્પશી અભ્યાસ કર્યાં, અઠ્ઠાઇ ચત્તારિઅહૃદસ દોયતપ, વિશસ્થાનકતપ, (વમાનતપની બાવન એળી કરી) આદિ તપની આરાધનામાં કટીબદ્ધ બન્યાં.
તેઓશ્રીની ક્રિયારૂચી, અપ્રમત્તતા, સહનશીલતા, ઉદારતા, વાત્સલ્યતાદિ ગુણા તથા દિવસમાં દસ કલાક મૌનપાલન, જે ગામમાં જેટલાં જિનબિ'. હાય તેટલાં ચત્યવંદન કરવાં. ઉગ્રતપશ્ચર્યામાં પણ ઉભા ઉભા જ દરેક ક્રિયા કરવી. તે ખરેખરૂ પ્રશ’શનીય છે.
