________________
પ્રકરણ બીજું
[ ૧૭૧
-
પ્રતાપસિંહ રાજાએ, પુત્રને ખોળામાં લઈને, આલિંગન કરીને, દીર્ધકાળના વિયોગ રૂપી દાવાનળને ક્ષણવારમાં હર્ષના અશ્રુથી શાંત કર્યો. હર્ષના અબુવાળી સૂર્યવતી પણ પતિને મળી.
સર્વ વહુઓ, જેમાં પતિની ચંદ્રકળા મુખ્ય છે, પિતાની સખીઓથી યુક્ત, જેમનું વૃત્તાંત સાસુએ જણુવ્યું છે, એવી તે સસરાના ચરણે નમી. પદ્મનાભ આદિ રાજાઓ. ગુણચંદ્ર આદિ મંત્રીઓ, રાજાના ચરણ કમલમાં નમસ્કાર આદિ કર્યો. કનક અને કડલ દેશનું રાજ લક્ષ્મણ અને વિશારદ મંત્રીઓએ, ભકિતથી ભેટ કર્યું. વામાંગ, વરચંદ્ર, ધનંજય સેનાપતિ અને મદનપાળ આદિ રાજાને નમસ્કાર કરીને પાસે રહ્યા. શ્રી શ્રીચંદ્ર રાજાએ રત્ન, અપૂર્વ સુવર્ણ પુષ, પારસમણિ, ચિંતામણિ, નરમાદા મેતી, ખજાને, સુવેગ રથ વાયુમ અને મહાવેગ અશ્વો, ગંધહસ્તિ આદિ સર્વ સારી વસ્તુઓ, સર્વ સાક્ષીએ પિતા પાસે મૂક્યું.
શ્રી મીચંદ્ર' સજાને મતિરાજ આદિ મંત્રીઓએ નમસ્કાર કર્યો. વહુઓએ સાસુને, પત્નીઓએ અને સેન્ડી આદિ સખીઓએ પરસ્પર નમસ્કાર કર્યો અને કુશળને પશ્નપૂર્વક સર્વ પરસ્પર વાર્તા કરી, પ્રતાપસિંહ રાજા ગુણચંદ્રના મુખથી શ્રી શ્રીચંદ્રનું સર્વે ચારિત્ર જાણીને, અતિ હર્ષ પામ્યા. શ્રી શ્રી ચંદ્ર રાજાએ પોતાના ભાઈ વરવીરને માતા પાસેથી લાવીને, પિતાના ખોળામાં મૂક્યો. પિતાએ પુત્ર પાસે પોતાનું સર્વ ચરિત્ર કહ્યું. પ્રિયાના વિયેગનું દુઃખ, અવધૂતનું વચન, તે ઉપકારીની વારંવાર પ્રશંસા કરવા લાગ્યા, મારાથી તેનો કોઈ ઉપકાર થઈ શો નહિ અને પોતાના આત્માની નિંદા કરવા લાગ્યા.
શ્રી શ્રીચંદ્ર' હસીને કહ્યું કે, હે પિતા! આપના પસાયથી, તેનું સર્વ ભાવી સારૂં થશે. દીર્ધદશ હૃદયવાળા શ્રી “શ્રી ચંદ્ર
