________________
પ્રકરણ બીજ *
[ ૧૩૫
સૂર્યવતીને ભાડે ઉઠાવીઃ
શ્રી શ્રીચંદ્રને અતિ હર્ષ થયો. કહ્યું, હે મા ! લાલ વસ્ત્રવાળી શા અર્થે ? તે કહે સર્વ સ્વચરિત્ર, જ્ઞાનીનું વચન કહીને, હું ગર્ભવતી હોવાથી, રક્તની નદીમાં કીડા કરે એમ વિષમ દેહલે થયો. રાજાએ મંત્રીના બુદ્ધિથી લાખના રસની બનાવેલી વાવડીમાં રમતી હતી. ત્યારે ચારેકોર સૈનિકેન પહેરો હતો, લાંબા સમય સુધી રમીને કાંઠે આવી, લાલભીના વસ્ત્ર હોવાથી માંસની ભ્રાંતિથી મને ભારંડે ઊઠાવી આકાશમાં લઈ ગયો. ભ્રમણ કરતો તે પક્ષી આખરે “નમો અરિહંતાણ ઉંચેથી બોલતી એવી મને શીલા ઉપર મૂકીને એકદમ જતો રહ્યો. રાત્રી ગાળી પ્રભાતે આ દિશામાં ચાલી. દુષ્ટ પક્ષીઓથી ભય પામતી. દૈવયોગથી અહિં આવી તને દેખીને હે પુત્રહર્ષને પામી અને આજે મા સર્વ અભિગ્રહે પૂર્ણ થયા છે! મારે તારા વિયોગથી તારા પિતાને ઘણું દુઃખ છે.”
.
“હે માતા ! આજે પુણવૃક્ષ ફળ્યું જેથી તું મળી! હું ધન્ય અને કૃતપુણ્ય અને કૃતકૃત થયો છું. આજે વાદળા વગરની વૃષ્ટિ થઈ છે. કેવી માતા જેણુએ ગર્ભને વહન કર્યો, જન્મવેળાએ અતિ ઉગ્ર મૂળને સહન કર્યું, પથ્ય આહાર, સ્નાન, સ્તનપાન વિકા, મૂત્ર આદિ મલન કાર્ય કષ્ટથી કરીને પુત્રનું રક્ષણ કર્યું! તેવી માતાની હું સ્તુતિ કેવી રીતે કરું?
શ્રી “શ્રીચંદ્રનું સર્વ ચરિત્ર ગુણચંદ્ર કહ્યું. તે સાંભળી સૂર્યવતી અતિ હર્ષને પામી. પગલાં અનુસાર ત્યાં આવીને બેઠેલા જોઈને કહ્યું, “હે મંત્રીશ્વર ! અહિંતે છે.' બુદ્ધિસાગર મંત્રીએ નમસ્કાર કરીને શ્રી શ્રીચંદ્રને વિનંતી કરી, “હે દેવ! પહેલા તમે
