________________
*
૯૮].
શ્રી શીપ (કલિ) કાતિ નગરી છે, નરસિંહ રાજાને ૬૪ કળાથી યુક્ત સુંદર પ્રિય ગુમંજરી પુત્રી છે, તેને મેળવવાની મને ચિંતા છે. નૈત્ય ખૂણામાં : હેમપુરમાં મકરધ્વજ રાજાને મદનપાલ પુત્ર યૌવનવયવાળે છે ગવાક્ષમાં બેઠા હતા ત્યારે રસ્તામાં એક મિનીને જતી જેને બેલાવીને પૂછયું, “તમે કુશળ છે? કયાંથી આવ્યા અને શું અપૂર્વ છે? તે કહે.”
જરાનું આગમન થતાં યૌવન ઓગળી જાય છે, કાન્તિ હંમેશાં ઓગળે છે, માટે હે ભદ્રિક! કુશળ ન પૂછી જરા આવે એટલે યોવન આગળી જાય છે, પ્રતિક્ષણ વિશેષ હાનિ થઈ રહી છે. જ્યાં સુધી કાળનું આગમન નથી થતું ત્યાં સુધી જ યૌવન શોભે છે. કોઈ એક ધરી અને કોઈ બેપર કુશળ કહે છે, તે મૂર્ખ છે. જીવ જ્યાં સુધી યમરાજને ભૂલે છે અને જ્યાં સુધી તેના ઉપર દષ્ટિ કરતો નથી, ત્યાં સુધી જ કુશળ છે! સર્વને અનિષ્ટ જરા આવીને વળગે છે. જે કુશળ છે તે જન્મતા જ નથી, જે જમ્યા તે તો મૃત્યુ પામવાના જ છે. આપણે મૃત્યુના મુખમાં બેઠેલા જ છીએ! જ્યાં સુધી તે મુખને બંધ નથી કરતા ત્યાં સુધી જ આપણે છીએ. જે મૃત્યુ આવવાનું અટલ જ હેય, તે પછી કુશળ કયાંથી હોય? ચોરાશી લાખ યોનિમાં આપણે ભ્રમણ કરી. છીએ.” “જે જ્યાંથી જન્મે છે, તે નીમાંથી મનને ટાળે અને જો પ્રયત્ન કરે છે તે મોક્ષ પામે છે જે આત્માની અંદરના ગુણોને વિચારે. તે અપૂર્વ વસ્તુઓને જુએ છે! બાળ, યૌવન અને જરા આવે છે એટલે શરીરના અવયવો અને કેશ નાશ પામે છે! એમ બાહ્ય અને અંતરંગની વાત કરીને કહ્યું, શ્રી જિનેશ્વરદેવને ધ્યાનથી મારે કુશળ છે.”
“ કાન્તિપુર નગરમી આવી છું અને કુશસ્થળે જાઉં છું વસ ઉપર ચિત્રપટ પાથરીને આ અપૂર્વ તમે જુઓ.”
