________________
૭૪
કબીર વાણી.
(૨૪૧) રામ નામ તે રતન હય, જીવ જતન કરી રાખો
જ પડેગી સંકદી તબ રખે રઘુનાથ, રામ નામ તે એક હિરા સમાન અમૂલ્ય રતન છે, જીવની પેઠે સાચવી રાખવાથી જે વખતે દુખ આવી પડે ત્યારે ઇશ્વરજ બચાવી લે છે.
(૨૪૨) જખ જાગે તબ શમ જપ, સેવત શામ સંભાર
ઉઠત બેઠત આત્મા, ચાલતહિ રામ ચિતાર, ઉંઘમાંથી જાગૃત થતાંજ રામનું નામ લેવું, સુતી વેળાએ પણ પરમાત્માને યાદ કરીને જ સુવું અને એ રીતે ઉઠતાં, બેસતાં અને હરેક કામ કરતી વેળાએ, તે માલેકનું જ નામ મનમાં ચિતાર્યા કરી મન ઇશ્વરમાંજ ગુડાયેલું રાખવામાંજ સાર છે.
(૨૪૩) છતને તારે ગગનમે, ઈતને શત્રુ હેય; કૃપા હેય શ્રી રામકી, તો બાલ ન બાંકે હેય. આસમાન પર જેટલા તારે છે, એટલા પણ જે શત્રુઓ હોય, પણ જે મનમાં ઈશ્વર હોય તે તેની કૃપાએ કોઈના પણ એક વાલને પણ બીજે ઈજા કરી શકનાર નથી.
(૨૪૪) જે કઈ સુમરન અંગકે, પાઠ કરે મન લાય, ભકિત જ્ઞાન મત ઉપજે, કહે કબીર સમજાય.
જે કોઈ સ્મરણ કરવાનાં મંત્રે મેહડે કરી તે ઉપર મનન કરે, તે, હું કબીર કહું છું કે ઇશ્વરની ભક્તિ કેમ કરવી તેનું જ્ઞાન તે માણસના મનમાં આવી જાય.
