________________
કબીર વાણું.
(૨૧૭) સુખી સુખી સબ કેઈ કહે, સુખમે જનત નાથ સુખી સ્વરૂપ આમ અમર, જે જાણે સુખ પાય. સર્વ કહે છે કે હું સુખી છું, પણ ખરું સુખ તે હું ત્યાં જેત નથી. ખરું સુખ તો તે માણસજ ભેગવે કે જે પોતાના આત્માનું સ્વરૂપ ઓળખતે હોય યાને “હું (ખરેખર) કણ છું” એ સમજતો હેય.
(૧૮) કબીર! તલબ ન છેડીયે, જબ લગ ઘટમેં પ્રાણ કેઇક દિન શ્રી રામકે, ભનક પડેગી કાન
ઓ કબીર! જ્યાં સુધી તારાં શરીરમાં પ્રાણ રહેલો હોય ત્યાંસુધી તે (માલેક)ની યાદ હરગીજ છેડતે ના, કારણ કે તેમ કર્યાથી કઈ દીવસે તારે આવાજ ઇશ્વરના કાનમાં પડી જશે.
(૨૧૯) કબીર! તલબ છેવીયે, નિશ્ચય લિજે નામ;
મનખ મજુરી દેત તે, કયું કર રાખે રામ?
ઓ કબીરા તેનું સ્મરણ કરવા યુક્ત નહીં પણ હરપળે કર્યા કરજે કારણ, માણસ તેના મજુરને બદલે આપે, તે પરમાત્મા કેમ તારી મહેનતને બદલે નહિં આપે?
(૨૦). અનહેલી પ્રભુ કર શકે હેનાર મિટ જાય;
કબીર, ઇન સંસારમે, રામભજણ સુખ દાય. - જે (આપણે ધારીયે કે) બનવાકાળ નથી તે પરમાત્મા કરી શકે, અને જે કાંઈ (દુઃખ આક્ત) બનવાકાળ છે એમ જાણું આપણે ડરતા હોઈએ,
can be in the song
the
theo
