________________
કશ્મીર વાણી.
(૭૫૦)
જુટાકા જુટા મિલે, અધિકા મઢે સ્નેહ; જુઠેકા સાચા મિલે, તાહિ તુટે નેહ. ગપીદાસને ગપીદાસ મળે ત્યારેજ તેની દોસ્તી વધુ મજબુત થતી જાય છે, કપટી, અને નિંદાખારને તેવા નિ દામાજ માણસા ભાવે છે; પણ જ્યારે એક જીડા ને ખીજો માણસ સાચા હેાય ત્યાં ફાટફુટ થાય છે, અને તેઓ મિત્ર તરીકે નીલી શકતા નથી.
૨૩૦
(૭૧૧ )
કપટી કદી ન આધરે, સા સાધનકા સંગ; સુજ પખાલે ગંગમે, યુ ભજે તું રંગ.
કપટી માણસ, ગમે એવા ભલાં માણસ સાથે બેસે, પણ તેનામાં કપટ ભરેલું હેાવાથી, કદી પણ તે સુધરવાનેા નથી, કારણ ગરમ ધાબળીને જેમ જેમ પાણીમાં લીજન્યે તેમ તેમ તે ભારી ને ભારી થાય છે તેમ જેનાં હૈયાંમાં કપટ હાય છે તે માણસ, ખીન્ન ભલાં માણસાની ભલાઇ જોઇને, વધુ ટી બને છે.
(૭૧૨ )
કબીર! યહાં તા રામ હય, નંદવેકે કછુ નાહિ; કિસ ધ ગાવિંદ સેવિયે, રામ અસે સખ માંહિ.
આ કખીર! હયાં તા પરમાત્મા છે, અને નિંદા કરવાનું કાંઇ છેજ નહિ; સની અંદર પરમાત્મા રહેલા છે માટે કોઇ પણ રીતે પરમાત્માની ખુખી ગાયા કરે..
