________________
વાદવિવાદ (તકરાર કરવાનું) છોડી દે.
૨૨૫
(૭૩૩) બહેતેકે બહે જાને રે, મત પકડાવો ઠેર;
સમજાયા સમજે નહિ, દે ધક્કા દે આર.
જે માણસ હઠીલો હોય અને અમુક (આડે) માર્ગે જયા કરતો હોય, તેને સીધો બનાવવાની કેશશ કરતો ના, કારણ કે જેમાં તેને સમજાવીશું તેમ તેમ તે ઉલટે વધુ આડે ફાટશે, માટે તેને તેના રસ્તે જવા દે.
(૭૩૪). બહેકે મત બહેન દે, ચહી પકડ ઠેર; કહ્યું સુનિયે માને નહિ, શબ્દ કહે કે એર.
જે આડે માર્ગે જતો હોય તેને ખરે માર્ગ દેખાડવાની કેશેશ કરજે અને એકવારનું કહેલું નહિ માન્યું તે બીજીવાર તેને (બીજી રીતે) સમજાવવાની કેશશ કરવી.
(૭૩૫) અતી હઠ મત કર, હઠે આત ન હોય;
પું ક્યું ભીંજે કામરી, હું હું મારી હેય. કઈ સાથે પણ ઘણું હઠ કરવી નહિ, કારણ કે તકરાર કરવામાં કાંઈ ફાયદો થતો નથી; ધાબળી (ગરમ કપડાં) જેમ જેમ પાણીમાં ભીંજાય તેમ તેમ, વધુ ભારી થતી જાય છે, તેમ, હઠિલા માણસ જોડે તકરાર કરવાથી તેની હઠ વધતી જાય છે, અને તે વધુ તકરાર કરે છે.
(૭૩૬) સબસે હિલીયે, સબસે મિલે, સબકા લિજીયે નામ; હાજી! હાજી! સબસે કહિયે, બસીયે અપને ઠામ.
સર્વે સાથે હળી મળીને રહેવું, સર્વેનું નામ સાથે લેવું અને સર્વેને “હાજી હાજી” કહેવું, પણ આપણને જેમ ઠીક લાગે તેમ ચાલવું–અર્થાત; કેઈ સાથે પણ તરછોડ કે તકરાર કરવી નહીં, પણ સર્વની સાથે મિઠાશ અને
