________________
૨૧૮
કબીર વાણું.
(૭૧) બડિ બિપત બડાઈ હય, નાના કરમસે દૂર તારે સબ ન્યારે રહે, ગ્રહ ચંદ્ર આર સૂર.
બડાઈ કર્યાથી, માણસને ઘણું વેઠવું પડે છે, પણ નાના માણસને ચાને જે પિતા માટે બડાઈ રાખતો કે માંગતા નથી, તે ઘણી જાતનાં પાપ કરવાથી બચી જાય છે, તેથી તેને ઘણું ઓછું દુઃખ હોય છે. જેમ સૂર્ય અને ચંદ્રમાં જે મોટા છે તેઓ ઉપરજ ગ્રહણ આવે છે, પણ તારા જે નાના છે તેઓને ગ્રહણની કશી અસર થતી નથી, તેમ મોટા થવામાં ઘણું દુઃખ સમાયેલાં હોય છે.
(૭૧૨) કબીર! ગર્વ ને કિજીયે, રંક ન હાસયે કેય
અજહુ નાવ સામે હય, ના જાનુ કયા હેય.
એ કબીર ! તું અટુંકાર જરાએ કરતો ના, અને તારાથી જે ગરીબ દેખાય તેને હસી કહાડ ના, કારણ કે તારી હોડી પણ હજી સમુદ્રમાંજ છે, અને કિનારે ગઈ નથી, ત્યાં તું સહિસલામત પહોંચશે કે નહિ તે તું જાણતો નથી અર્થાત-આજે તું મટે દેખાય છે, પણ કાલે તું કેવો રહેશે તે કાંઈ તને ખબર છે ?
(૭૧૩) ઉંચા પી ના દિક, નિચેહિ કહે, નિચા હેય સે ભર પિયે ઉંચા માસા જાય. ઉચી જગ્યા પર પાણી રહી શકતું નથી, નિચે આવે છે ત્યારે જ તે ઠરીને રહી શકે છે; અને માણસ વાંકે વળે ત્યારે જ તે પાણી પી શકે છે, ઉભા રહેનાર તે પી શકતા નથી, પણ તરસે રહે છે તેમ, જે ગર્વ કરે છે તે નિચોજ પડે છે અને નમતાઈ રાખે છે તે જ સુખી થાય છે...
