________________
ઇશ્વર વિષે.
(૧) ધરતીકા કાગજ કરૂં, કલમ કરૂં વનરાય;
સાત સમુદ્રકી સાહિ કરું, હરિગુણ લિખા ન જાય.
આખી પૃથ્વિનાં જેટલું મોટું કાગજ બનાવું, સઘળાં જગલનાં લાકડાની કલમ બનાવું, અને સાતે દરિયાના પાણીને સાહી કરી નાખું, તબ હરિ (ઈશ્વર)ના ગુણ લખી શકાય નહીં. અર્થાત કે–જે અપૂર્ણ છે તેની મદદથી, પરમાત્મા જે પૂર્ણ છે, તેનું ખ્યાન થઈ શકેજ કેમ?"
(૨) ભારી કહું તે મેં ડરૂં, હલકા કહું તો છ8;
મેં ક્યા જાનું રામકે, નૈના કબહુ ના દીઠ. ઇશ્વર ભારી છે એમ કહેતાં હું બહું છું–જે હલકો છે કરી કહું, તે તે મશકરી કરવા જેવું યાને જુઠું કહ્યા બરાબર છે–કબીરજી કહે છે કે હું શું જાણું કે ઈશ્વર કેવો છે, કારણ મારી આ ખાકી આખોએ તેને કદી જે નથી–અર્થાત કે પરમાત્મા આ આંખે દેખાતો નથી, પણ તેને અંત:કરણમાંજ ઓળખાવાને છે.
એસા કેઈ ના મિલા, ઘટમે અલખ લખાય; બિન બારિ બિન તેલ બિન, જલતી જત દિખાય.
એવો કોઈ મને મળ્યો નથી કે જે અલખ યાને બહારથી નહિ પિછાણી શકાય તે જે પરમાત્મા છે તેની આ શરીરમાંજ પિછાણ કરાવી આપે, અને જે જેત, તેલ ને કાકડા વગર, હમેશાં જળતી રહી છે તે દેખાડે.
