________________
૧૮૮
કબીર વાણું.
(૨૦) લેને હર નામ હય, દેને કે અન્ન દાન, . તિરકે આધિનતા, બુડને કે અભિમાન.
આ દુનિયામાં લેવાનું તે પરમાત્માનું નામ, આપવાનું તે ભુખ્યાની ભૂખ મટાડવી. સંસારમાંથી તરી જવાને માટે જે કાંઈ અગત્યનું છે તે પરમાત્મા પર પૂર્ણ વિશ્વાસ, પણ જો ડુબી મરવું હોય તે જ અભિમાન કરો.
(૬૨૧) - પશુની તે પનિયાં ભઈ, નરકા કછુ ન હોય;
પર જે ઉત્તમ કરશું કરે, તે નર નારાયણ હેય.
જનાવરનાં (ચામડાંના) તે જેડા પણ બને છે, અને માણસનું તે કાંઈએ કામ લાગતું નથી; પણ જે નર ઉત્તમ કરશું કરે તે તે નારાયણ થઇ શકે છે બલકે પરમાત્માના પદને પામી શકે છે.
(૨૨) કબીર! મેં માગું એ માંગના, પ્રભુ મેહે દિસેય; સંત સમાગમ હરિ કથા, હમારે નિશદિન હોય,
કબીર કહે છે કે, એ પરમાત્મા! હું તારી પાસે એટલુંજ માગું છું કે મને હંમેશાં સંતપુરુષોની સંગત રહે અને તારી સેવા રાત અને દિવસ હું કર્યો જાઉં.
(૬૨૩) મુગટ જુગત માંગું નહિ, ભકિત દાન દિજો મેહે
એર કછુ માગું નહિ, નિશદિન જાવું .
હું એવું નથી માંગતા કે મને તાજ અને તપ્ત મળે, પણ મને તારી ભક્તિનું દાન બક્ષ, જેથી હું તારી સેવા રાત ને દિવસ કરતો રહું, એ શિવાય વધુ હું કશું માગતા નથી.
-
-
