________________
સખાવત વિષે.
(૫૯૯) કહે કબીર કમાલકે, દો ખાતાં શિખ લે;
કર સાહેબકી બંદગી, એાર ભુખે કે કછુ દે. કબીર પિતાના ચેલા કમાલને કહે છે કે, (શિખામણની) બે વાત હું તને કહું છું તે શિખી લે, તે એ કે પરમાત્માની નિત્ય ભક્તિ કરવી, અને ભુખા માણસને કાંઇક આપવું.
(૬૦૦) હાહ અહા હરિ ભજન કર, દ્રવ્ય બહા કછુ દેય;
અક્કલ અહી ઉપકાર કર, જીવનકા ફળ ચેહ. તું (ઉમરે) જેમ મેટ થાય, તેમ પરમાત્માની યાદમાં વધુ ચકચુર રહે; તારી પાસે દેલત વધતી જાય તે તું ખેરાત કર્યા કર; તારી અક્કલ હશિયારી વધે તે બીજાનું ભલું કરી ઉપકાર કર્યો જા; કારણ કે ખરૂં જીવેલું એજ પ્રમાણ છે, યાને જીંદગીની નેમ એજ કામ માટે છે.
(૬૦૧) ગાંઠી હેય સો હાથ કર, હાથ સોય સે દે;
આગે હેટ ન બાનિયાં, લેના હેય સે લે.
તારી સકમાઈને મેળવેલ પૈસે ઉરાડી નહીં દેતાં યા લખલુટ ખરચેમાં નહિ વાપરતાં તારી પાસે ફાજલ હોય તે તે કોઈ લાયકને આપ, કારણ કે મરણ પછી એ “આપ-લે”ને સેદે બની શકવાને નથી, (અને જીવતાં જીવત સ્વર્ગ ખરીદવાની એ કુંચી છે.)
