________________
૧૬૪.
કબીર વાણી. બીજાને સમજાવવા જાય છે તે માણસનાં મેહડાં પર ધુળજ પડે છે, અર્થાતશાસ્ત્રને ખરે મર્મ જાણે નહિ, અથવા જાણવા છતાં તે મુજબ આચરણ કરે નહિ, તે બીજાઓને બંધ શું આપવાનો હતો, યાને સુધારી જ કેમ શકે ?
(૫૪૧) મન મથશ દિલ દ્વારકા, કાયા કાશી જાન; દસમે હારે હય દેહરા, તામે જોત પિછાન.
તારું શરીર તે કાશી (ગામ) છે, તારું મન મથુરા છે, ને તારૂં અંતર યાને હૈયું તે તારૂં દ્વારકા યાને પવિત્ર ઠામ છે. તેમાં રહેલો દસમે દરવાજે છે તેમાં, તારી જેત અને પરમાત્મા છે તેને તું શેધ.
(૫૪ર) હરિ હિ સબકે ભજે, હર ભજે ન થાય
જબ લગ આશ શરીરકી, તબ લગ દાસ ન હેય. પરમાત્માજ બધાંની સેવા કરે છે, પણ કેઇ પરમાત્માની ચાકરી કરતું નથી; જ્યાં સુધી માણસ પોતાના શરીરને ખ્યાલ, અને તેને લગતાં સુખ મેળવવાને જ વિચાર કરિયા કરે ત્યાં સુધી તેનાથી પરમાત્માને સાચ્ચે સેવક થવાતું નથી, ને પરમાત્મા તેને મળતું નથી.
