________________
૧૪૫
ગુપ્ત શબ્દ વિષે.
- ૧૪પ (૪૭૪) એક શબ્દ ગુરૂ દેવકા, તાકા અનન્ત બિચાર;
થાકે મુનીજન પંડિતા, ભેદ ન પાવે પાર. સદ્ગુરૂ માત્ર એકજ શબ્દ (મંત્ર) આપે છે, પણ તેમાં પાર વિનાને ભેદ સમાયેલો હોય છે, કે જેને મોટા મુનિઓ અને પંડિત (જેને ગુરૂ મળ્યા નથી તેઓ) શેધતાં શેઘતાં ઠાકી ગયા છે, ને જેને ભેદ, વેદ (શાસ્ત્ર) માત્ર વાંચવાથી યા ભણવાથી મળી શકતા નથી.
(૪૭૫) બેદ થકે બ્રહ્મા થકે, થયિા શંકર શેષ, ગિતાબી ગમ નહિ, જહાં સદગુરૂકા ઉપદેશ.
જ્યારે સદ્ગુરૂ પિતાના ચેલાને દિક્ષા આપે છે ત્યારે તેને એ શબ્દને ઉપદેશ સમજાવે છે, તે સિવાય કેઈથી પણ તેને ભેદ સમજી શકાતું નથી.
(૪૭૬) પર દ્વારા શબ્દક, જે ગુરૂ કહે બિચાર, બિના શબ કછુ ના મિલે, દેખે નયન નિહાર સષ્ણુરૂ વિચાર કરીને જે મંત્ર આપે તે ગુરૂમંત્રને દરવાજો તું પારખ, જે સમજ્યાથીજ પરમાત્મા મળે છે, તે મંત્ર જ્યાસુધી મળે નહિ, ત્યાં સુધી તને કાંઈ મળવાનું નથી, માટે આંખ ઉઘાડી તું જે. અર્થાત-સદ્ગુરૂ જે બેધ આપે છે તે પ્રમાણે વર્તવાથી પરમાત્મા મળે છે, માટે વિવેક બુદ્ધિથી ગુરૂનાં વચન પ્રમાણે આચરણ કરવાં.
(૪૭૭) હઠ કઠ હાલે નહિ, છળ્યા ન નામ ઉચ્ચાર ગુપ્ત શબ્દ જે ખેલે, કેઇ કેદ હંસ હમાર. તે (ગુપ્ત) શબ્દ એ છે, કે બોલવાને માટે હઠ યા ગળું હલાવવું પડતું નથી, ને જીભે પણ તેને ઉચ્ચાર થતો નથી એ
