________________
મન શુદ્ધ થયું કે આપ આપ પરમાત્મા મળી જશે.
૧૩૯
(૪૫૪).
તું તું કરતા હું ભયા, તું માહે રહે સમાય; તું માંહિ મન મિલા રહા, અમ મન અંત ન જાય.
હું નથી પણ “તું છે” એમ બેલતાં બેલતાં, અને “પરમાત્મા પરમાત્મા” બેલવા અને વિચાર્યાથી, પરમાત્મામાં મન રેહવા લાગે છે, અને મનજ પરમાત્મારૂપ થઈ જાય છે, તે પછી મન કદી છુટું વિખુટું પડતું નથી, કારણ કે તે પિતાના સુખી છેડે પુગી ગયું.
(૪૫૫) તું તું કરતા તું ભયા, મુંજમે રહિ ને બહુ વારી કેરું નામ પર, છત દેખું તિત “તું”
તું તું” કરતાં કરતાં ચાને “પરમાત્મા પરમાત્મા” બોલતાં મારામાં “હું પણું” રહ્યું નહિ, પણ જ્યાં જોઉં છું ત્યાં “તું ને તું” યાને પરમાત્માંજ, દેખાય છે માટે હું કબીર તારા (પરમાત્માના) નામનાં વખાણ ગાઉં છું કે તે જપવાથીજ મહાન સુખ પ્રાપ્ત થાય છે.
-
