________________
૧૮૨ : પૌ
ગુજરાત સદાયે એમને ઉષ્માપૂર્ણ હૃદયે યાદ
કરશે.
—ધનવન્ત ઓઝા, અમદાવાદ અમારી મહેફિલમાંથી ઊઠીને બાલાભાઈ આમ ચાલ્યા જશે એવી કલ્પના સરખી કયાંથી હાય ! હજી તે। કાનમાં તેમના મીઠે, તીણા પ્રેમાળ અવાજ ગુજયા કરે છે. હું હમણાં અમદાવાદ નથી આવી શકતા, તેથી મને સૌથી વધારે દુ:ખ થયું હોય તે। તે વાતનું હતું કે બાલાભાઈને મળાતું નહોતું. હજી હમણાં તે હું તેમના ષષ્ટિપૂર્તિના અંકની રસિકભાઈ પાસે ઉઘરાણી કરતા હતા...પણ શ્વર જેમને આવે! ગુલાખી રવભાવ આપે છે તેમને આવરદા ઓછી દે છે એ માટી કરુણતા છે. બાલા ભાઈ સાહિત્યસર્જક તા હતા જ. પણ તેથી વિશેષ પણ એ ધણું હતા. માણસ જોઈ તે તેમને આફરતું હેત ઊભરાતું, પેાતાની મસ્તીમાં જીવતા, છતાં બધા જ મિત્રોની ખૂબ સંભાળ રાખતા.
બાલાભાઈ જે અનેરી સુવાસ મૂકતા ગયા છે અને મા ગુર્જરીના ચરણે તેમણે મધમધતાં સાહિત્યપુષ્પાની જે છાબ ધરી છે તેથી તેઓ તે જીવતા જ છે.
શ્રી બાલાભાઈ એ ગુર્જરરિંગરાની સેવા કરતાં પાતાની જાત નિચેાવી નાખી, પણુ ગુજરાતે તેમને પ્રેમ પણ એટલા જ આપ્યા છે.
શ્રી બાલાભાઈ ગયા, જયભિખ્ખુ તેમના શબ્દદેહ દ્વારા જીવે છે.
—બાબુભાઇ વૈદ્ય, રાજકોટ
તેઓશ્રીનુ' જીવન ભાગ્યવંત હતું. —માહનલાલ ચુનીલાલ ધામી, રાજકા · મમ લેખચિત્રથી જીવતા છ. હું દમથી,' એવા ઉદ્ગારા જયભિખ્ખુ આધુનિકેામાં કાઢી શકે.
—તસિંહ પરમાર, ભાવગનર બાપુ તેા એક સ્વાભિમાની કલાકાર હતા. કલાને તેમણે અંતરના તાર સાથે મેળવીને આતમનૂરથી ઝંકૃત કરી હતી. એ કળા શાશ્વત છે. કાળ તેને
મટાડી શકતા નથી. બાપુએ તે। અમર પ્રીતનાં ઓઢણાં એવાં છે, એમને માત કયાં ? માત તે આભડીને ચાલ્યું જાય પણ પેલું દિવ્ય જીવન ! એ વનના ઉપાસક સદા અમર છે. વીર નર્મદ પછી ગુજરાતના સાહિત્યકારામાં કલમના ખાળે માથું મૂકનાર બાપુ એક હતા, છે અને રહેશે.
માનવી માનવી વચ્ચે તે લક્ષ્મણરેખા ઓળંગીને બાપુએ સાહિત્યનું સર્જન કર્યું... અને સનાતન એઢણાં એઢાડવાં ને તેમાંથી નિર્યાં કકુવરણુ પુષ્પા –બાપુના કંકુવરણા જીવન જેવાં.
—કાનજી માલધારી, રાયપુર એમની ચાટદાર પ્રાસાદિક અને એધક લેખિનીને હું પણ એક ચાહક હતા તે ધું. આજના જમાનામાં જયારે શૈલી ને પ્રસંગનિરૂપણમાંથી સંસ્કારિતા ઓસરતી જાય છે ત્યારે એમની શિષ્ટ કલમની ખાટ વધારે લાગતી જાય છે. નાના પણ લેાકદષ્ટિથી વીસરાયેલા પ્રસંગને યુગાનુસાર નવા એપ આપ્ વાની એમની શક્તિ અજોડ હતી.
એમના મેળાપ મિષ્ટ હતા. એમની સજ્જનતા પણ તેવી જ. બહેાળા મિત્રમડળને, અનેકગણુા મેટા વાચકવૃન્દને તેમજ તમારા પરિવારાદિને આ ખાટ
સાલ્યા કરશે.
એ આસ્થાવાદી કલમબાજને વંદના.
—વલ્લભદાસ અક્કડ, સૂરત તેમના સાહિત્યક્ષેત્રે ચિર જીવી ફાળા છે. તેમના લાકપ્રિય સાહિત્યને કારણે અને સુવાસમય પ્રફુલ્લ વ્યક્તિત્વને કારણે ગુજરાતના અસખ્ય હૃદયમાં તેમનું નામ સદાય ગુંજતું રહેશે.
—જતીન્દ્ર આચાર્ય, વિસનગર સાહિત્યક્ષેત્રના તેજસ્વી સિતારે જાણે સ્થાન બદલી વધુ પ્રકાશિત બનવા વસમી વિદાય લઈ ગયા, એ તપસ્વી તારક સદા માટે ધ્રુવની માફક અમર જ રહ્યો.
—નરભેરામ ઠક્કર, જામનગર