Jaybhikkhu Smruti Granth

SR No.: 032365
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhirubhai Thakar, Kumarpal Desai and Others
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust Prakashan
Publication Year: 1970
Total Pages: 212
Language: Gujarati
Classification: Smruti_Granth
File Size: 8 MB

Page 171

અમદાવાદની ટયુટોરિયલ કે વિધર્મસૂરિજીએ ત્રણ
સાહિત્યના ઇતિહાસમાં પોતાનું
શ્રી જયભિખ્ખું ષષ્ટિપૂતિ સ્મરણિકા ૧૬૩ પિતાના ભીખાભાઈ નામમાંથી લીધે હતે. ચંદ્ર મળવાની જાહેરાત થતાં જ એમણે સખત મહે
બાળપણમાં જ માતા ગુજરી જવાથી સ્વ. જય. નત કરીને જીવનચરિત્ર લખી નાખ્યું. એ પુસ્તક ભિખુનું બાળપણ મોસાળમાં વીત્યું હતું. એમના મેળવ્યું ત્યારે જ એમને સંતોષ થયો. વ. જયપિતાશ્રી ઉત્તર ગુજરાતમાં આવેલા સાબરકાંઠાના
ભિખુનું સૌથી પહેલું નાનું સરખું લખાણ “ભિક્ષુ વરસોડા રાજ્યના અને પાછલાં વર્ષોમાં નાનાભાયાતો- સાયલાકર'ના તબલુસથી ૧૯૨૯માં લખાયેલું. તેમાં ના કારભારી હતા. સ્વ જયભિખુએ પ્રાથમિક એમણે પોતાના ગુરુ સ્વ. વિજયધર્મ સૂરિનું ચરિત્ર અભ્યાસ પિતાની સાથે રહીને વરસોડામાં કરેલે તે આલેખ્યું હતું. ગુરુચરણે પહેલી કૃતિ અર્પણ પછી અંગ્રેજી ત્રણ ધોરણ સુધીને માધ્યમિક અભ્યાસ કરીને એમણે શરૂ કરેલી આ સાહિત્યસાધના અવ
સાનથી અર્ધા કલાક અગાઉ સુધી ચાલુ રહી. એમણે તેઓ મુંબઈમાં સ્વ. આચાર્ય શ્રી વિધર્મસરિજીએ ત્રણ જેટલાં રસકસભર્યા સાહિત્યપુસ્તકો છે ને
સ્થાપેલી સંસ્થા શ્રી વીરતવ પ્રકાશક મંડળમાં ગુજરાતી સાહિત્યના ઇતિહાસમાં પોતાનું નામ દાખલ થયા.
અમર કરી દીધું. અભ્યાસ ૧૯૩૩માં પૂરો થયે એ
જ વર્ષે એમણે પેલી ત્રણ પ્રતિજ્ઞા કરી, જે આ સંસ્થા જેન પદ્ધતિએ ધર્મનું શિક્ષણ
આપણે અગાઉ જોઈ ગયા છીએ. કલમને ખોળે આપતી હતી. એનું સ્થાન ધણાં વર્ષો લગી સ્થિર
માથું મૂકી મા સરસ્વતી જે કાંઈ ઓછું વતું આપે થયું નહતું એથી એ સંસ્થાની સાથે જ સ્વ. જય
તેથી જીવનનિર્વાહ કરવાનો નિર્ણય કરીને તેઓ ભિમ્મુ કાશી અને આગ્રા, છેવટે ગ્વાલિયરમાં વન
અમદાવાદ આવ્યા. પ્રદેશમાં આવેલ શિવપુરી ખાતે રહ્યા અને ત્યાં આઠ નવ વર્ષ સુધી સંસ્કૃત, હિન્દી, ગુજરાતી અને અંગ્રેજી પણ આજીવિકાના સાધન તરીકે માત્ર લેખકનો ભાષાને અભ્યાસ કર્યો. એમણે જૈન ફિલસૂફીનો વ્યવસાય સ્વીકારે ઘણો કઠિન છે અનેક કષ્ટો ભોગઅભ્યાસ કરીને કલકત્તા સંસ્કૃત મંડળની ન્યાય
વવામાં આવે છે, તેને અનુભવ પણ સ્વ. જયભિતીર્થની તથા ગુરુકુળની તર્મભૂષણની પદવીઓ ખુને તરત જ થઈ ગયો. શરૂઆતમાં તે એમનું મેળવી.
લેખકજીવન કઠિન તપ જેવું આકરું નીવડયું એમ કથાવાર્તાઓ વાંચવાનો સ્વ. જયભિખુને બાળ
કહી શકાય. પણથી જ ભારે રસ. અભ્યાસનું પુસ્તક વાચવું
પિતાનો અનુભવ કહેતાં સ્વ. જ્યભિખુ જણુંભલે પડયું રહે, પણ વાતની કઈ નવી ચોપડી વતા કે ઉખર જમીનમાં જે વૃક્ષ વાવ્યું તેને ઉછરતાં હાથ પડી કે એને પૂરી કર્યે જ છૂટકે.
કાળી કસોટી થઈ. પણ અંતે તેના પર ફૂલ આવ્યાં,
એની સુગંધથી મન મહેકી રહ્યું. કેવળ આવું મનગમતું સાહિત્ય વાંચવાથી જ તેઓ સંતોષ માનતા એવું પણ નહિ એ વાંચતાં આ સુગંધ સમસ્ત ગુજરાતને પણ મહેકાવી જે નોંધવા જેવું લાગે તેની નોંધ પણ કરી જ લે. રહી છે. આવી નોંધની અનેક નોટો એમની પાસે પડી હતી. સતત ચાળીસ વરસની કલમની ઉપાસના બાર-તેર વરસની ઉંમરે તે “સરસ્વતીચંદ્ર' જેવી એમની કીર્તિને ઉજાળી અને એમના જીવનને વિકામોટી નવલકથા પણ એમણે અનેક વાર વાંચી લીધી સશીલ બનાવ્યું.. હતી પણ તે પુસ્તકાલયમાંથી લાવવી પડતી હતી. સ્વ. ભિખુએ સાહિત્યના ઘણું પ્રકારો એટલે એક વાર જ્યારે એક સાધુપુરુષનું જીવનચરિત્ર ખેડયા હતા. તેમણે વીસેક નવલકથાઓ, પચીસેક લખવાની હરીફાઈ આવી અને ઈનામમાં સરસ્વતી- વાર્તાસંગ્રહો લખેલ છે. વીસેક પુસ્તકેનાં સંપાદ!