________________
ભગવાન ઋષભદેવ : 43
પ્રજાજને! આજે આપણે પુણ્યદય જાગે. એમનાં દર્શને આપણે જન્મ, આપણું જીવન ને આપણી લક્ષ્મી સાર્થક થયાં. ભગવાન પોતે મૌન સેવતા હતા. મુનિઓ મૌનની ભાષામાં જ વાત કરે છે. એમની ભાષા હદયભાષા હોય છે. બાલ્યા વિના સંભળાય. તેમણે જે પાઠ પઢાવ્યું તે યાદ રાખવું ઘટે. તેમણે જણાવ્યું કે લક્ષ્મી.. રાજ્ય, ભેગ, સંપત્તિ વગેરે આખરે તો વિનશ્વર છે. એનાથી એટલે ધર્મ સધાય તેટલો સાધી લેવા. ધર્મસાધનપૂરતું જ તેનું મહત્ત્વ છે. આ જીવિત વીજળીના ચમકારા જેવું અસ્થિર છે. લક્ષ્મી સંધ્યાના રંગ જેવી ચપળ છે. સંસાર આખાનું સ્વામિત્વ પણ સંસારનાં મોજાં જેવું ક્ષણભંગુર છે. ભેગઉપભગ ભુજગની ફણાની જેમ વિષમ છે, સંગ સ્વપ્નની જેમ મિથ્યા છે. એ એક દિવસ આપણને નષ્ટભ્રષ્ટ કરીને, છોડીને ચાલ્યાં જાય તે પહેલાં આપણે, તેઓને વેચ્છાએ છોડી દેવાં ઈષ્ટ છે.
મહાનુભાવો ! ભગવાનનાં પાવનકારી દર્શનથી મારાં. ભવભવનાં અંધારા ઉલેચાયાં છે. હું જોઈ રહ્યો છું કે માયામાં ડૂબેલે જીવ, શિકારી રીંછને વાળથી પકડે એમ. પકડાઈ ને દુખ પામી રહ્યો છે.
સ્વાથી જીવો, લોક કૂતરાને લાકડાથી મારે તેમને નિર્ભર્સના ભેગવી રહ્યા છે.
લોભી છે, કુંભાર માટીને ગદડે તેમ, લોભથી. ગદડાઈ રહ્યા છે.
