________________
26 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૨-૧
ગ્રીષ્મની ઋતુ છે. ચૈત્રને મહિના ચાલે છે. અંધારી આઠમના ચંદ્ર ઉત્તરાષાઢા નક્ષત્રમાં બિરાજે છે.
એક સુંદર સવારે પૃથ્વીનાથે રાજધમના અચળા ઉતાર્યો ને સયમ-ધર્મના ભાર સ્વીકાર્યાં. સર્વ રસાચણાને પેાતાનામાં પકાવવાની શક્તિ રાખનાર ઘડાએ, પ્રથમ તેા પાતે જ નિભાડામાં પ્રવેશવુ પડે છે ને! સારા કામની શરૂઆત સારા માણસે પેાતાની જાત પર પહેલી કરે છે.
ભગવાનની આ દશા નજરે નીરખી જાય તેવી નથી.પૃથ્વીના નાથના પગમાં ઉપાનહુ નથી, મસ્તક પર મુગટ નથી, દેહ પર આભૂષણુ નથી, કઠમાં હાર નથી. ત્રિલેા-કની સપત્તિના સ્વામી નિષ્કચન બન્યા છે. કેશવાળી પીઠ પર છુટ્ટી લટકે છે. અનેક ગજ અશ્વ અને રથપાલખીના સ્વામી ખાલી હાથે, પગપાળા ચાલી. નીકળ્યા છે !
એમની
-
અરે, એવુ' તે શું દુઃખ છે કે સ્વામી આમ ચાલી નીકળ્યા ? અરે, એવી તે શી ઉપાધિ આવી પડી છે કે પૃથ્વીનાથે આ મહાપ્રયાણ આદર્યુ ? એવા કયા મહા અપરાધ આપણા થયા કે ભગવાન આમ આપણને છેડીને ચાલી નીકળ્યા ? પ્રભુ તા આપણા મિત્ર, સ્વજન, માતાપિતા ને ગુરુ છે.
કચ્છ અને મહાકચ્છ રાજાએ, અને જેએને ભગવાને જ સુધારી-સસ્કારી રાજા મનાવ્યા હતા, એ ચારે હજાર
