________________
30 : જૈનદર્શન-શ્રેણી : ૩-૧
અને પછી તેા વાત વેગે ચઢી ! કોશલ, કાશી, અગ, કુણાલ, કુરુ ને પંચાલ એમ છ દેશના રાજાએએ પેાતપોતાના પુરાહિતા મેકલ્યા, ને માગાં મૂકયાં. મા` સહુના એક હતા; પણ માગાં કરનાર મુખ જુદાં જુદાં હતાં. છએ છ પુરાદ્ધિતાના મુખમાં પેાતાના રાજાની પ્રશંસા ને અન્ય રાજાએની નિદા હતી. એટલે તમામ રાજાએની એકગુણુ ચેાન્યતા સામે પંચગુણુ અયોગ્યતા આપમેળે રજૂ થઈ ગઈ હતી.
પુરોહિતાના આ શ'ભુમેળાને મિથિલાના રાજવી ભે ઘેાડાં જ વાકયોમાં પ્રત્યુત્તર આપી પાછે વાળી દીધે :
મહાશય, તમારા માનનીય રાજાએને કહેજો કે કુમારી મલ્લિકા મારે પુત્ર સમાન છે. પવિત્રતાના એ અવતારે બ્રહ્મચારિણી રહેવાના નિણ ય કયે છે!’
પુરોહિતે પાછા ફર્યાં ને રાજવીએને સમાચાર આપ્યા. સહુ રાવીએ એકી અવાજે ગર્જી ઊઠચા
· નક્કી દગા છે! દીકરા કુંવારા રહે, પણ દીકરીને કોઈ કુંવારી ન રાખે. રાજા કુંભ આપણા કરતાં કોઈ સારા વરની આશામાં હશે. પણ એમ એ આપણું નાક નહિ કાપી શકે. કરો સૈન્ય સાબદાં! કાર્નિશાન વગડાવે ને સહુને તૈયાર કરો. ક્ષત્રિય રીત તે સ્ત્રીરત્ન ગમે તે
પ્રકારે ને ગમે ત્યાંથી મેળવવાની છે! ’
પરસ્પરની ચેાગ્યતાના વિષયમાં જે રાજાએ ભિન્ન મતવાળા હતા, તે આ લડવાના વિષયમાં એકમત થયા. કાં
