________________
ભગવાન મલ્લિનાથ : 19 રે પ્રિય, તારી ઘેલી વાતે મારાથી સમજાતી નથી.
એનું એ જ કારણ છે, કે આજ સુધી આપણે જેને પ્યાર કરવો જોઈએ એને પ્યાર કર્યો નથી.”
ચિતારાજી, પ્યારની વાત હું જાણું છું. જીવનભર એ વાતને તે મેં વેપાર કર્યો છે. છતાં એ તત્ત્વજ્ઞાનની મને આજે જરૂર નથી. બુટ્ટી થઈશ ત્યારે ચેલી બનવા ચાલી આવીશ. આજે તે મારું રૂપ નીરખીને – મારી છબી રાજકુમાર મલલના રંગભુવનમાં ચીતરીને – મને અમર બનાવી દે !”
તને ચીતરું હવે? હાય રે રમણી? અમૃતને આહાર જમીને માનવી એંઠવાડ શી રીતે આરોગી શકે? જે રૂ૫ મારા દિલમાં, દેડમાં, અંતરમાં, આત્મામાં વસી ગયું છે, એ કેવી રીતે વિસારે પાડું? તને જોઉં છું ને એમ લાગે છે કે શું આવી કદરૂપી સ્ત્રીને હું ચીતરું? તારામાં સૌંદર્ય ક્યાં છે? સુશ્રી ક્યાં છે? વદન પર વિરાજતા એ તેજસ્વી રંગે ક્યાં છે ! રમણી! તને નિરાશ કરતે હોઉં તે માફ કરજે! જેમ કેઈ કવિ અભુત એવા મહાકાવ્ય પાછળ પિતાની નાનીશી જિંદગી ખચી નાખે છે, એમ હવે એ પરમ તેજોમયી, સૌંદર્યમયી નારીના ચિત્ર પાછળ આ જિંદગી વેડફાય તે વેડફી નાખવા ચાહું છું. રે, એ સેદો સાવ સસ્ત લાગે છે.”
તું કેઈ સ્ત્રીના પ્યારમાં પડ લાગે છે. અને તેથી
