________________
૨૭ર જન ગૂજર સાહિત્યને અને તેમની કાવ્ય-પ્રસાદી ભાગર સમવસરણે બિરાજીને, દેતા શુદ્ધ ઉપદેશજી; સાંભળતાં સુખ સંપજે, રહે નહિ દુઃખનો લેશજી. સુખ૦ ૪ સંખ્યાતીતોને ઉદ્ધર્યા, વચન તણે વિલાસજી; શેલેશી કરી ચૌદમે, પામ્યા પ્રભુ શીવવા જી.
સુખ૦ ૫ ગુરૂ ઉદ્યોત પ્રભાવથી, પુણ્યદયે ગાયા પાસજી; કલ્યાણ છે મોક્ષને લાલચુ પૂરે આપી તસ આશજી. સુખ૦ ૬
શ્રી મહાવીર સ્તવન ભવિ પૂજે શુદ્ધ મન ભાવસે. પ્રભુ મહાવીર હિતકારી છે, તીન લેકમે દેવ ન એસે, વીતરાગ મહાવીર હે જેસે. વરનન મુખસે કરૂ મે કેસે, સર્વ ગુણ કે ધામ છે. નહિ સંગમે જસ નારી હે, પ્રભુ મહાવીર હિતકારી છે. ૧ અષ્ટાદશ દુષણકે ટારી, દ્વાદશ ગુણોને લીને ધારી; પારકીયે ભવજલ નરનારી, કરૂણ નજર નિહારકે; પ્રભુ તમારી બલિહારી હે, પ્રભુ મહાવીર હિતકારી છે.
ધી માની દેવ વિકારી, ક્યા દેવેજો આપ ભિખારી તુમ સે સબકી તાપ નિવારી, દાન દયા દીલ ખેલકે; તુમ મૂતિ અતિ પ્યારી હે, પ્રભુ મહાવીર હિતકારી છે. અરજ કરૂ સુને અંતર જામી, જ્ઞાન દાન ઘો તુમ નહિ ખામી, તારણ તરણ બિરૂદહે નામી, તારે સેવક જાનકે; અબ અરજ યહી હારી હે પ્રભુ મહાવીર હિતકારી છે. ૪ મેહન ઉદ્યોત સુખસે પાવે, ગુરૂકે વચન સે જે ગુણ ગાવે, કલ્યાણ કહે ભવ ભવ મિટ જાવે,દરિશનસે જિનરાજકે, મહિમા જીનકી ભારે હે, પ્રભુ મહાવીર હિતકારી છે. ૫
