________________
પ્રકરણ ૯ મું.
જીવન સંધ્યાકાળ. દેદાશાહને ભાગ્યરવિ મધ્યાન્હમાં સોળે કળાએ તપી રહ્યો છે. માણસને ધનધાન્યનું સુખ હોય તે પુત્રનું સુખ ન હોય અને પુત્રનું સુખ હોય તો ઘરમાં કલેશ-કંકાસને પાર ન હોય. એમ સંસારની કટુતા સર્વત્ર ઉચ્ચારાય છે. દેદાશાહ અને વિમળા એ કટુતાથી ઘણું નિર્લેપ હતા. તેમના ઘર આંગણે ઋદ્ધિ-સિદ્ધિ ઉછળતી હતી, તેમ તેમનું સંતાનસુખ પણ એટલું જ અનુપમ હતું. પેથડકુમાર પિતાનાં માતાપિતાનાં હૈયાને પ્રફુલ્લિત કરી રહ્યો છે. એક તે તેમને પિતાની શ્રદ્ધા અને દેવગુરૂભક્તિમાંથી જ અનેરો સંતોષ મળે છે અને તે ઉપરાંત પિથડકુમારની બુદ્ધિમત્તા, સરળતા અને સાત્વિકતા તેમને એક પ્રકારનું સ્વર્ગીય સુખ આપી રહી છે. સંસારમાં કેટલું નિરવધિ સુખ હોઈ શકે અને તેની સાથે કેટલી નિરભિમાન વૃત્તિ હોય તેના એક દષ્ટાંતરૂપ દેદાશાહને પરિવાર હતો એમ પણ ખુશીથી કહી શકાય.
એ રીતે ઘણા વર્ષો વીતી ગયા. પેથડકુમાર વૈવન દશાને પ્રાપ્ત થયેલ છેઘરને ઘણે ખરો કારભાર પણ સંભાળી લીધો છે, તેની પ્રથમિણી નામની સુંદર અને
