________________
(૪૩) તેના આત્માને કસોટીએ ચડાવે છે, ભઠ્ઠીમાં નાખી તાવે છે અને સંપૂર્ણ શુદ્ધ બનાવ્યા પછી જ તે નિરાંતે જંપે છે.
દેદાશાહના ભાગ્યરવિ આડે અણધાર્યાં વાદળાં આવી ચડયાં. તેના ઈર્ષાળુઓએ રાજા પાસે જઈને કહ્યું કે–“મહારાજ ! આ નાંદુરી ગામમાં દેદ શાહ કરીને એક વાણી વસે છે. પહેલાં તે તે બહુજ દરિદ્ર હતો. પણ હમણાં હમણાંમાં તેને સીતારે ચમકવા લાગે છે. રોજ હજારે માણસે તેને ત્યાં અન્ન-વસ્ત્રનાં દાન પામી તેની પ્રશંસા કરવાનો જ ધંધે લઈ બેઠા છે. ખરેખર, તેને આ રાજ્યની સીમામાંથી જ કઈ પણ પ્રકારનું નિધાન પ્રાપ્ત થયેલું હોવું જોઈએ. એ સિવાય એકાએક તે આટલો બધો ઉદાર અને શ્રીમંત ન બને.”
ઇર્ષાળુઓનું મંડળ જામ્યું હતું. એક બીજા દ્વેષીએ તેને અનુમોદન આપવાના ઇરાદાથી જણાવ્યું કે –“અમે પણ તેની કીર્તિ સાંભળી છે. પણ જે તેની બધી ઉદારતા તમે કહો છો તેમ ગુપ્ત નિધાનને જ આભારી હોય તે વસ્તુતઃ તેની ઉપર રાજકર્તાને જ પહેલે હક્ક પહોંચે છે. રાજાને ખબર આપ્યા વિના–તેમજ રાજાની મંજુરી મેળવ્યા વિના તેનાથી એ નિધાન ભેગવી જ ન શકાય.”
પણ આ તે મહારાજાની જાણે સ્પધો કરવા માગતે હાયપિતાના બેટા વખાણ પાસે મહારાજાને પણ નિસ્તેજ કરવા માગતો હોય તેમ જણાય છે.” ત્રીજા એક જણે જાળવીને અંગારે મૂળે.
