________________
(૩૩) માથે જ્યારે એકાએક આફત ટૂટી પડે છે ત્યારે એ આફતની સાથે એટલું જ ધૈર્ય પણ કોણ જાણે કયાંથી ઉતરી આવે છે. અને એમાંય જેની ઉપર ભાગ્ય લક્ષ્મીની કંઈકે મહેર વરસવાની હોય છે તેઓ સંકટના સમયમાં પણ ખૂબ ધેયને સંચમ્ કરી એ વિપત્તિની સામે ઝઝુમે છે. વિમળાનું રાંક હૈયું આ અણચિંતવી આપત્તિ સહન કરવાને બહુજ દુર્બળ હતું. બે દિવસ પહેલાં આ વાતની કલ્પના કરતાં પણ જરૂર તે ધ્રુજી ઉઠી હેત; પરંતુ ધીમે ધીમે તેણે વૈર્ય અને હિમ્મતને પોતાની સહાયે બોલાવ્યા. ઘણીવાર સુધી તે અશ્રુબિના નયને સૂની શષ્યા તરફ એકીટસે નીહાળી રહી. પણ હવે તેને લાગ્યું કે આમ વ્યર્થપણે બેસી રહેવાથી કંઇજ અર્થ સરે એમ નથી. પ્રાપ્ત સ્થિતિમાં સંતોષ માની કર્તવ્ય કર્મ કરવા એજ ધાર્મિક મનુષ્યનું મુખ્ય લક્ષણ છે; એમ વિચારી તે ઉઠી.
નિત્યના ધાર્મિક નિયમમાં પણ પ્રમાદ ન કર્યો. ઉદાસીનતાએ તેને કર્તવ્યથી વિમુખ ન કરી. છતાં તે પતિનાં સ્મરણ અને પશ્ચાત્તાપથી પણ સાવ નિમુક્ત ન રહી શકી. જ્યારે જ્યારે શાંતિ અને એકાંત લાક્યાં ત્યારે ત્યારે શાસનદેવને પ્રાથી એજ યાચના કરવા લાગી કે - “મારા ઉદાર અને પવિત્ર પતિદેવ જ્યાં હોય ત્યાં સુખ શાંતિ જ પ્રેરજે ! તેમને માર્ગ નિષ્કટક બનાવજે અને તેઓ વહેલા ઘર ભણી વિદાય થાય એવા અનુકૂળ સંજોગે ઉપજાવજે” ભાવિક આત્માના આ આંદોલન સફળ થયા, દેદાશાહ અને વિમલાના
