________________
| ( રે૫ ) સામે છે. તેને હવે યોગીનાં આવાસન કે વ્યાખ્યાનની જરૂર હતી. આ મન મુદ્રામાં જ જાણે તેનું સર્વસ્વ સમાઈ જતું હોય તેમ તે ગીના દેહ ઉપર વિલસતી રમ્યતા અને મધુરતાનું પાન કરવા લાગ્યા.
- થોડી વારે યેગીએ આંખ ઉઘાડી. વાદળમાં છુપાયેલો સૂર્ય જેમ સોળે કળાએ એકાએક પ્રકાશી નીકળે તેમ ગસિદ્ધિનાં કીરણવડે આસપાસનું તપોવન પણ જાણે પ્રકૃલિત થતું હોય તેમ લાગ્યું ગીવરે દેદાશાહ તરફ કૃપાભીની નજરે એક દ્રષ્ટિપાતર્યો. પોતે કેણ છે અને આટલે દૂર શા સારૂ આ છે એ પ્રશ્ન જ સ્વાભાવિક રીતે પૂછાય એમ દેદાશાહે માની લીધું હતું–ને તેને જવાબ પણ તેણે ગોઠવી રાખ્યો હતો, પરંતુ આ શ્ચર્યની વાત એ છે કે ગીરાજે એ પ્રકારને એક પણ પ્રશ્ન ન પૂછ. આંખો ખોલતાની સાથે જ તેમણે એક પૂર્વના પરિચિતની જેમ-એક આત્મીય સગાં-સંબંધીની જેમ કહ્યું – “દેદાશાહ! બહુ ભારે તકલીફ ઉઠાવવી પડી. તમારા અડગ નિશ્ચય અને અદ્ભુત શ્રધાબલ માટે મને પ્રથમથી જ પૂરી ખાત્રી હતી. તમે આજે આટલે દૂર મારી પાસે આવવા જ જોઈએ એમ મેં ધાર્યું હતું. તમે બરાબર વખતસરજ આવી પહોંચ્યા છે. જે શેડો વિલંબ થયે હેત તે કદાચ આજે મારે ભેટ ન થાત. હા, પણ તમે બહુજ થાકી ગયા છે તેમ જણાય છે અને આજે–“ગીરાજ જાણે કેઈ એકાદ પુસ્તકના પાનાં ઉથલાવતા હોય તેમ શૂન્ય દ્રષ્ટિએ આકાશ સામે જોઈ રહ્યા તે પછી તત્કાળ પેલું અધુરૂં રહેલું વાક્ય પુરૂં કરતા બેલ્યા
