________________
( ૧૦ )
તાયે મને ચિંતા નથી. હું તેા તમને એટલુ જ કહેવા માગતા હતા કે અમે પણ માણુસ છીએ અને માણસની ધીરજનીચે હદ હાય ! પૈસાની જરૂર કેાને નથી પડતી ? પૈસા તે અગીયારમા પ્રાણુ ગણાય છે તે કંઈ ખાટુ' નથી. હુંનીયામાં અધા જ દાનેશ્વરી થઇને નથી જન્મતા. ઢેઢા આવે ત્યારે કહેજો કે મને ઉતાવળ નથી, પણ દુકાને આવીને હીસાબ
,,
સમજી જાય.
અત્યાર પહેલાં બીજા પણ પાંચ-સાત વેપારીએ આ ઝુંપડીના મારા પાસે આવીને પાછા ચાલ્યા ગયા હતા. પેલા શાહૂકાર પણુ ઉઠવાની તૈયારી કરવા લાગ્યા. વિમળા જોઇ શકી કે દેદાશાહને માથે-પેાતાના કુટુંબને માથે ધીમે ધીમે કરજના ભાર વધતા જાય છે. અન્નપૂર્ણા જેવા ઉદાર હૃદયને આ તંગી અસહ્ય લાગી. પણ અત્યારે તે નિરૂપાય હતી.
શાહૂકાર ગયા એટલે વિમળાએ એક દી નિશ્વાસ મૂકયા. આસપાસ રમતાં બાળકોને આ શું બની ગયુ તેની ગતાગમ ન્હાતી. તેઓ માત્ર એટલું સમજી શકયા કે નિત્ય પ્રફુલ્લુ રહેનારૂ વિમળાનું વદન આજે પ્રીકકુ પડી ગયુ હતુ, પ્રત્યેક ક્ષણે વાત્સલ્યભાવ વર્ષાવતુ હૈયું આજે ઉંડાણમાં વલાવાઇ રહ્યું હતુ. માતા સ્વરૂપ વિમળાની આ સ્થિતિ નીહાળી બાળક એ પણ રમત-ગમત કરવાનું માંડી વાળ્યું– સૈા પાતપેાતાના સ્થાને ચાલ્યાં ગયાં.
