________________
(૧૬૫) બનેલી એ રાક્ષસીને પિતાનો વિજય પાસે ને પાસે આવતે હોય તેમ લાગ્યું.
તમારા જેવી વિનવતી સ્વગીય નારી મારા રાજમહેલને દીપાવે એ મારું પરમ સૌભાગ્ય.” રાજાએ આજુબાજુને સહેજ પણ વિચાર કર્યા વિના વચન આપી દીધું.
પછી લજજાથી શરમાઈ જતી હોય તેમ એ સુંદરીએ પિતાને હાથ રાજાના કંઠની આસપાસ ફેલાવ્યો. અને નવનીત જેવું કેમળ લાગતું અંગ ધીમે ધીમે કઠોર સ્વરૂપમાં પલટાવી નાખ્યું. ક્ષણ પહેલાં જે સંદર્યની મૂર્તિ લાગતી તેજ નારીએ રાક્ષસી સ્વરૂપ ધારણ કર્યું. તાડના વૃક્ષ જેટલી ઉંચી વિકરાળ મુખવાળી, પાતળા દેહવાળી અને ભયંકરતાની મૂર્તિ જેવી તે બની ગઈ. રાજાના કંઠમાં સ્થાપેલે કમળ હસ્ત ભયંકર નખવાળો અથવા તે જલ્લાદની છુરી જે બની ગયે. નખને તિવ્ર આઘાત થતાં રાજા ચમક. તેણે આ ભીષણરૂપ નીહાળ્યું-પ્રેમ મેળવવા જતાં પ્રાણ બચાવવાનું ધર્મ સંકટ ઉપસ્થિત થયું તેનું ભાન આવ્યું.
રાજા સહેજ આઘે ખસ્યો. માયાવી વનદેવીએ પિતાને એક હાથ લંબાવી, બાળક દડાને ઉપાડે તેમ તેને અદ્ધર ઉપાડશે. એટલામાં પહાડ ઊપર વિજળી પડે અને ચૂરેચૂરા કરી નાખે તેણ સડસડાટ કરતું એક તીર છૂટયું અને પેલી રાક્ષસીના હાથમાં ભેંકાયું. રાજા કે રાક્ષસી એ બેમાંથી કોઈ ન સમજી શક્યું કે આ તીર એકાએક ક્યાંથી આવ્યું ? માયાવી
