________________
( ૯ ) અજાણ્યા ગામમાં ઓળખાણ-પિછાન વિના ક્યાં જઈને ઉભું રહેવું એની પેથડને હવે મુંઝવણ થવા લાગી. પિતે એકલો હોત તે કઈપણ દુકાનને એટલે પડી રહીને, ખાવા ન મળત તો છેવટે પાણી પીને પણ બે-ત્રણ દિવસ ગાળી નાખત. પણ આજે તે એકલે ન હતો. સ્ત્રી-પુત્રની જવાબ દારી તેને માથે હતી. પિતાનું ગમે તેમ થાય, પણ એક વાર આ પરિવારને તો કઈ સહિસલામત સ્થળે મુકવો જોઈએ.
માર્ગ ઉપર લોકોની અવર-જવર શરૂ થઈ ગયે હતો. કોઈ મંદિરે દર્શન કરવા, ગુરૂવંદન કરવા તો કોઈ ધંધા અર્થે પ્રવૃત્તિવાળા જણાતા હતા. તેમને આ અજાણ્યા પ્રવાસીની શી દરકાર હોય ? પિથડે પણ પોતાને આગ્રહ કરીને કઈ બોલાવશે અને આદર-સત્કાર પૂર્વક ઉતારે આપશે એવી આશા -હાન રાખી. છતાં તેને રાહદારીઓની આ પ્રકારની બેદરકારી અટકવા લાગી. ને વિચાર કરવા લાગે –“બ
બે-ત્રણ ત્રણ દિવસથી માર્યો માર્યો ફરું છું –ભૂખ ને થાકને લીધે પરેશાન થઈ ગયો છું. છતાં આ સેંકડે રાહદારીઓમાંથી કોઈને લેશ માત્ર પણ દયા નથી આવતી. કેઈ પૂછતું પણ નથી કે કય ના છે અને અને કયાં જવા માગે છે ?' પેથડ જેવા પુરૂષાર્થીને પણ દુર્બળતાએ ક્ષણવાર ઘેરી લીધે.
પ્રથમિણીનું લજજાભરું હૈયું પણ અત્યારે સ્વસ્થ હોતું. ઘરની ચાર દિવાલે વચ્ચે, સૂર્ય પણ જેનું હાં ન જોઈ શકે. એવી રીતે રહેનારી આર્ય સ્ત્રીને જ્યારે ભરબજારમાં નિરાશ્ચિતપણે રઝળવાનો પ્રસંગ પ્રાપ્ત થાય ત્યારે તેમની
